یک روز و یک شب در گران ترین شهر جهان
اشتباه نکنید، قرار نیست به نیویورک یا توکیو یا شهر دیگری در دنیای کشورهای توسعه‌یافته سفر کنیم؛ عنوان گران‌ترین شهر جهان برای مهاجران، برای دومین بار در سه سال گذشته، به لوآندا، پایتخت اوگاندا رسیده است، شهری که به حلبی‌آبادهایش شهره است.
برای دومین بار در سه سال‌گذشته، شهر آفریقایی لوآندا، با پشت‌سر گذاشتن توکیو و مسکو، گران‌ترین شهر جهان برای خارجی‌ها لقب گرفت. مرسر، بنیاد مشاوره منابع انسانی، که همه‌ساله هزینه‌های زندگی در مجموعه‌ای از شهرهای سراسر جهان را ارزیابی و مقایسه می‌کند، امسال هم لوآندا را در صدر فهرست گران‌ترین شهرهای جهان برای توریست‌ها گذاشته است.
اگرچه بیشتر ساکنان پایتخت پرجمعیت آنگولا در فقر شدید و در حاشیه این شهر زندگی می‌کنند، در مرکز شهر، خیابان‌ها در اشغال پورشه کایان‌ها و کادیلاک اسکالاد‌ها و تازه‌ترین مدل‌های رینج روور هستند.
برند اوگو باس چنان فروش خوبی در این‌جا دارد که به‌تازگی شعبه دومش را هم در چند قدمی شعبه اول دایر کرده. با همه این اوصاف، کسانی که با لوآندا آشنایی ندارند از صدرنشینی این شهر در فهرست شهرهای گران جهان حیرت‌زده خواهند شد.
تصور این‌که توکیو، که سال گذشته جایگاه نخست فهرست مرسر را به دست آورده بود، گران‌ترین شهر جهان برای خارجی‌ها و مهاجران باشد برای همه آسان است. یا حتی مسکو یا نیویورک؛ اما لوآندا؟
بگذارید نگاهی به این شهر بیاندازیم، تا بلکه بتوان تصوری از این رتبه‌بندی به دست آورد. کلودیو سیلوا، در گزارشی برای شبکه خبری سی‌ان‌ان، به بررسی این شهر از نزدیک پرداخته و می‌نویسد:
خب ببینیم در سفر به این شهر گران که یک کارگر نیمه‌حرفه‌ای مهاجر می‌تواند تا 10 هزار دلار در ماه در آن درآمد داشته باشد، با چه منظره‌ای روبه‌رو خواهید شد. نخست بگذارید کمی وضعیت کلی و سابقه شهر را از نظر بگذرانیم.
لوآندا پایتخت دومین تولیدکننده بزرگ نفت در آفریقا، یعنی آنگولا، است (نیجریه در مقام نخست قرار دارد)؛ کشوری که به‌تدریج به پدیده نوظهوری به‌لحاظ اقتصادی و سیاسی تبدیل می‌شود.
با این‌حال این کشور جنگ داخلی 27 ساله ویرانگر و مرگباری را از سر گذرانده است که در سال 2002 پایان گرفت؛ جنگی که زیرساخت‌های کشور را به‌کل نابود کرد و حتی توان تولید مایحتاج غذایی ابتدایی مردم را هم از آن گرفت. در نتیجه، در لوآندا تقریبا همه‌چیز را باید وارد کرد.
عوارض سنگین گمرکی و نیز نرخ بالای مالیات‌ها و شبکه‌های انحصاری توزیع کالاها که به نخبگان سیاسی و صاحب‌نفوذ وابسته‌اند، موجب شده‌اند که قیمت کالاها و خدمات در این کشور سیر صعودی سرسام‌آوری را طی کند و به رقم‌های نجومی برسد.
فساد اداری و دولتی هم هست، که با دستکاری در قیمت‌ها و تبانی بر سر آن‌ها قیمت‌ها را مدام بالا می‌برند.
در لوآندا هزینه هتل بیشترین سهم را در مخارج خارجی‌ها دارد. به‌‌رغم افزایش تعداد هتل‌ها در سال‌های اخیر، قیمت‌ها همان‌طور بالا مانده‌اند و اتاقی در یک هتل پنج ستاره حدود 500 دلار برای مسافران هزینه برمی‌دارد. این قیمت برای هتل‌های چهارستاره از 350 تا 400 دلار و برای اتاق‌های کرایه‌ای متوسط آبرومند 300 تا 350 دلار است.
یک وعده غذا خوردن در شیک‌ترین رستوران لوآندا به‌راحتی نفری 100 دلار هزینه دارد؛ هزینه‌ای که البته پیش‌غذا و نوشیدنی را هم شامل می‌شود.
فقط مهاجران خارجی که برای شرکت‌های چندملیتی کار می‌کنند و آنگولایی‌های ثروتمند که در بخش‌های نفت و بانکداری کشور مشغول به کار هستند، می‌توانند از پس پرداخت این هزینه‌ها برآیند. در مقابل، بیشتر ساکنان لوآندا در حومه شهر زندگی می‌کنند و درآمدهای به‌شدت اندکی دارند.
درحالی‌که یک کارشناس متوسط بانکداری ممکن است ماهانه 8 تا 10 هزار دلار به خانه ببرد، یک راننده ساده ماهانه کمتر از 500 دلار درآمد دارد، البته در صورتی که رئیسش آن ماه دست‌ودلبازی به خرج دهد.
رفت‌وآمد خودروهای لوکس گران‌قیمت شاید در لوآندا صحنه‌ای آشنا باشد، اما جاده‌ها و خیابان‌ها وضعیت اسفناکی دارند و خدمات عمومی، از دفاتر تمدید گواهینامه رانندگی گرفته تا اداره پست، به‌شدت ناکارآمد و ضعیف هستند. شاید بهتر باشد کارت پستال‌های‌تان را بعد از بازگشت از آن کشور به پست بسپارید.
هنوز دل‌تان می‌خواهد سفری به گران‌ترین شهر جهان داشته باشید؟ خب، لوآندا شهری پویا و البته پرچالش برای سفر است؛ مقصدی که هرگز از یاد نخواهید برد و اگر راهش را بلد باشید لازم نیست خود را برای یک سفر ورشکسته کنید. کافی است ژست توریست‌ها را کنار بگذارید و سعی کنید روز و شب‌تان را مثل محلی‌ها بگذرانید، اگرچه در نهایت سفرتان چندان ارزان نخواهد بود.
منبع:bartarinha.ir