قصد داشتند تا به فرهنگ تودهها بپردازند و از همین جهت آثارشان به نسل جدید آمریکاییها بسیار نزدیک بود. آنها همه چیز را رنگی میدیدند و به طور کلی هر اثر پاپ آرت، یک پالت رنگی روشن درخشان و زنده داشت و از تکنیک سریع چاپ برای بیشترشان استفاده میشد.
پاپ آرت یا هنرعامه یک جنبش هنری است که در اواسط دههی ۱۹۵۰ در انگلستان و در اواخر همین دهه در آمریکا شکل گرفت. عنوان این جنبش، پاپ آرت (Pop Art) مخفف Popular Art به معنای هنرهمگانی است. بسیاری پاپ آرت را به عنوان هنری آمریکایی میشناسند در حالی که این جنبش هنری، اول در انگلستان متولد شد.
هدف اصلی جنبش پاپ آرت به چالش کشیدن سنتهای هنرهای زیبا بود و به جای توجه به فرهنگ نخبهها، فرهنگ عامه مردم را به تصویر میکشید. هنرمندان این جنبش با استفاده از انواع تبلیغات محیطی، تلویزیونی یا کاغذهای بسته بندی محصولات مصرفی مردم، با هدف انتقاد از مصرفگرایی به روایت هنرشان میپرداختند. اغلب این هنرمندان از روش بازتولید برای تکنیک هنری خود استفاده میکردند، در پاپ آرت گاهی مواد استفاده شده هیچ ارتباطی با محتوای اثر نداشت و گاهی هم در ترکیب با موادی غیرمعمول مورد استفاده قرار میگرفت.
پاپ آرت قصد داشت تا هنر را به زندگی روزمره مردم بازگرداند و واکنشی روشن به نظریههای غالب اکسپرسیونیسم انتزاعی بود و با توجه به بهرهبرداری آن از اشیا و تصاویر، آن را شبیه به سبک دادا میدانند. هنرمندان پاپ آرت قصد داشتند تا به فرهنگ تودهها بپردازند و از همین جهت آثارشان به نسل جدید آمریکاییها بسیار نزدیک بود. آنها همه چیز را رنگی میدیدند و به طور کلی هر اثر پاپ آرت یک پالت رنگی روشن، درخشان و زنده داشت و از تکنیک سریع چاپ برای بیشترشان استفاده میشد. ریچارد همیلتون یکی از پیشگامان پاپ آرت این جنبش را محبوب، کم هزینه، جوانپسند، کنایهدار، جادویی، فریبنده و با قابلیت توسعه و تولید انبوه معرفی میکرد و تمام این ویژگیها با صنعت مد و فرهنگ مصرفی هماهنگ بود. هنرمندان سبک پاپآرت معتقد بودند که از عامترین عناصر فرهنگی جامعه هم میتوانند زیبا باشند، به همین خاطر به سراغ فیلمهای عامه پسند، آگهیهای تبلیغاتی، کُمیکهای تخیلی، اشیا، کالاهای مصرفی و موسیقی پاپ میرفتند.
پیوند میان پاپ آرت و طراحی مد
پاپ آرت از آن سبکهایی بود که توانست در مدت زمان کوتاهی دنیای مد را متحول کند و تاثیرش آنچنان ماندگار بود که همچنان در میان طراحان معاصر محبوب و برای مخاطبان جذاب است. اندی وارهول اولین و مهمترین آیکون پاپ آرت است که توانست تاثیر عمیقی بر دنیای مد بگذارد. وارهول که تصویرساز مد در مجلاتی همچون گلامور و ووگ بود در دههی ۱۹۶۰ شروع به چاپ تصویرسازیهایش بر روی لباسهای کاغذی کرد، لباسهایی که ماهیت سبک زندگی مصرفکنندگان را دربرداشتند، یکی از معروفترین آثار اندی وارهول قوطیهای سوپ کمپل هستند. این لباسها تبدیل به جادویی در دنیای مد شدند و در دهههای مختلف الهام بخش طراحان بسیاری بودند. اندیوارهول ارتباط صمیمی و تنگاتنگی با طراحان مد داشت و شاید همین امر باعث میشد تاثیر او با سبک پاپ آرت بر طراحان مد چندین برابر باشد.
مشارکت تجاری میان هنر و طراحی مد چیز عجیبی نیست و هر سال مجموعههای بسیاری را میبینیم که از سبکهای هنری الهام میگیرند. از آنجایی که ریشهی اصلی این جنبش به کالاهای مصرفی و زبان جهانی برمیگردد، بیش از هر جنبش هنری در دنیای مد از پاپ آرت الهام گرفته میشود. هرجا که از پاپ آرت و تاثیر آن بر مد بگوییم قطعا نمیشود از شاهزادهی این پاپ آرت اندی وارهول حرفی به میان نیاورد، آثار او بارها و بارها الهامبخش طراحان بوده و همچنان هست. در مجموعههایی از طراحان مطرح دنیای مد همچون دیور و ورساچه از تصویرسازیهای اندی ارهول استفاده شده است.
یکی دیگر از هنرمندانی که توانست انقلابی هنری با این سبک در دنیای مد به وجود بیاورد ایو سن لورن بود، طراح تاثیرگذاری که در سال ۱۹۶۶ مجموعهای با عنوان پاپ آرت به نمایش درآورد، مجموعه جالب و پرطرفداری که ثابت کرد مد میتواند مقرون به صرفه و لذتبخش باشد.
حالا طراحان معاصر نامآشنا و تازهکار بسیاری به سراغ این سبک هنری میروند، جرمی اسکات طراح معاصری است که در مجموعهی ۲۰۱۴ خود از هنر پـاپ آرت و تکنیکهای آن الهام گرفت و مجموعهای مدرن و جذاب ارائه داد.
اینگونه به نظر میرسد که هیچ نشانهای از پایان این سبک و الهامبخشی آن وجود ندارد و همچنان آن را مدرنترین جنبش هنری میدانند. ترندهای روز دنیای مد هم شاخص دیگری است تا بگوییم پـاپ آرت حالا همان قدر محبوب است که در قرن گذشته بوده است و در جهانی که مصرفگرایی انبوه رواج دارد، پاپ آرت هنوز براساس ارزشهای فرهنگی که به منشا این جنبش برمیگردند درحال رونق گرفتن است.