همهی پدر و مادرها میخواهند به فرزندانشان کمک کنند رشد خوبی داشته باشند، شاد باشند و انسانهای لایقی به بار بیایند. اما متاسفانه هنوز دستورالعمل کاملا قطعی که چنین نتایجی را تضمین کند تدوین نشده است.
زمان مثل برق و باد می گذرد. امروز فرزندتان پوشک می بندد یا به زور راه می رود، فردا اما آنقدر بزرگ خواهد شد که برای خود تشکیل یک خانواده می دهد،
داشتن فرزندی که به تازگی دانشگاه را شروع کرده تجربهای فشارزاست, بویژه اگر پسر یا دختر شما تجربه زندگی دور از خانواده را نداشته باشد.
در طی این دوره مهم انتقال, اغلب والدین احساسات و واکنش های خود را کنترل کرده و به فرزندشان جهت آماده شدن برای زندگی دانشگاهی کمک میکنند. توجه به نیاز عاطفی خودتان همراه با توجه به نیازهای
بسیاری از والدین ، علارغم انرژی و وقت زیادی که برای فرزندان خود صرف می کنند ، از نحوة تربیت و عملکرد آنها راضی نیستند و به دلیل اینکه از نظر خود تلاش کافی در جهت پرورش فرزندانشان کرده اند ، انگشت اتهام خود را به سمت کودکان و گاهی نیز جامعه می گیرند . آنها معتقدند که در تربیت فرزندان خود کوتاهی ای انجام نداده اند و حتی با فرزندان خود رابطه عاطفی خوبی نیز دارند و اصلاً درک نمی کنند