بازی محلی آفتاب مهتاب چه رنگه؟

1ـ نوع بازی:‌ دسته‌جمعی، آرام و کم تحرک
2ـ تعداد بازیکنان:‌ دو نفر هم وزن و هم قد.
3ـ سن بازیکنان: 7 تا 13 سال.
4ـ و سایل بازی: ندارد.
5ـ محل بازی: فضای باز، زمین صاف و هموار.
6ـ هدف بازی: سرگرم شدن برای مدتی کوتاه و رشد مهارت‌های حرکتی.
7ـ شرح بازی: دو بازیکن پشت به پشت هم می‌ایستند و دست‌های یکدیگر را به هم قلاب می‌کنند. آن وقتی یکی از آنها به طرف زمین خم می‌شود. در نتیجه بازیکن دوم به حالت خوابیده، پشت او قرار می‌گیرد، طوری که پاهایش در هوا آویزان است. بعد نفری که سرش به طرف زمین است،‌از نفر پشتی که سرش به طرف آسمان است، می‌پرسد: «آفتاب مهتاب چه رنگه؟» و او جواب می‌دهد: «سرخ و سفید دو رنگه». دوباره نفر پایین می‌پرسد: «کی گفته؟» بالایی می‌گوید: «آلاله».
بازی همین طور ادامه دارد؛ اما این بار نفری که خم شده، بلند می‌شود و نفر دومی خم می‌شود و همان شعر را بین خودشان رد و بدل می‌کنند. شعر بالا را کودکان تهرانی می‌خوانند؛ اما در آذربایجان این بازی «گوی ده نه وار؟» نام دارد. یعنی تو آسمان چی هست؟ و به جای شعر بالا، شعر زیر را می‌خوانند:
ـ‌گوی ده نه وار؟ (تو آسمون چی هست؟)
ـ‌گوی مینجیقی. (منجوق آسمون).
ـ پرده نه واره. (روی زمین چی هست؟)
ـ‌ پرمینجیقی. (منجوق زمینی).
ـ آدون ندی؟ (اسمت چیه؟)
ـ ‌کرخانا. (کارخانه؟)
ـ گوتی منی میندیرداما. (پس منو ببر پشت بوم).
در کرمانشاهان هم شعر را به زبان محلی کردی می‌خوانند:
ـ نافه رفه،‌ پشت رقه. (نان خشکه، پشتم خشکه).
ـ آی چقچقه.(2) چقچقه. (آی رنگ زرد،‌ آی رنگ زرد).
ـ امشو شوه، ما نگاه شوه. (امشب شبه، مهتاب شبه).
ـ سوردوتیه کیخسروه. (عروسی دختر کیخسروه).
توضیح:
(1): آفتاب مهتاب چه رنگه،‌ یکی از قدیمی‌ترین بازی‌های ایران است؛ اما شعر و اسم بازی در نواحی مختلف ایران متفاوت است.
(2): چقچقه، گیاهی زرد رنگ است که در دشت‌های ماهیدشت کرمانشاه می‌روید و برای رنگرزی پشم به کار می‌رود. وقتی خشک می‌شود، خش خش می‌کند، به همین دلیل به آن چقچقه می‌گویند.

منبع:iranpress.ir