۱- تقارن
در تحقیقی که نتیجه آن در نشریه روانشناسی تطبیقی چاپ شده و تحقیق دیگری که در مجله تکامل و رفتار انسان منتشر شده است، در شرایط تجربی، زنان و مردان هر دو صورت‌هایی که از تقارن کامل برخوردار هستند را به دیگر چهره‌ها ترجیح می‌دهند.
در مطالعه علمی دیگری هم ثابت شد دوقلوهایی که صورت قرینه داشتند، بسیار جذاب‌تر از بقیه انتخاب شدند.
یک جمع‌بندی که محققان از این نتایج بدست آورده‌اند این است که در فرایند تکامل، اغلب مردم صورت متقارن را نتیجه سلامت خوب بدن می‌دانیم و از این‌رو به سمت این‌گونه چهره‌ها کشش بیشتری داریم. چهره متقارن می‌تواند نشانه «ژن خوب» باشد. به این مفهوم که فرد در دوران جنینی در رحم مادر خود، در شرایط درستی بوده و فشارهای محیطی موجب تغییر شکل صورتش نشده است.
البته، در سال ۲۰۱۴ محققان دانشگاه برونل با مقایسه ۵ هزار نوجوان با صورت متقارن متوجه شدند که سلامت عمومی بدن و صورت قرینه هیچ ربط و ارتباطی به هم ندارند.
۲- عدم تقارن
این یک قانون مکتوب نیست، اما واقعیت این است که بسیاری از هنرمندان و هنرپیشه‌هایی که ما دوست داریم، چهره‌های متقارن و قرینه‌ای ندارند اما برایمان جذاب و دوست‌داشتنی هستند. به‌طور مثال، بسیاری از مردم اعتقاد دارند که خنده‌های کج هنرمندی همچون میلو آنتونی ونتیمیگلیا، بسیار جذاب و دوست‌داشتنی است.
۳- صورت معمولی
بسیاری از مردم معتقد هستند چهره‌های معمولی با ویژگی‌های متوسط جذاب‌تر از صورت‌های خاص هستند. در سال ۱۸۷۸ میلادی، تحقیقی که روی صورت‌های مختلف انجام شده بود، نشان می‌داد که بیشتر مردم صورت‌های عادی را بیشتر دوست دارند. به این خاطر که ترکیبی از ژن‌های مختلف هستند. مزیت این ترکیبی بودن هم این است که این افراد در مقابل بیماری‌ها و ویروس‌ها مقاومت بیشتری دارند.
۴- چهره جاافتاده
در تحقیقاتی که در سال ۲۰۱۲ میلادی صورت گرفت مشخص شد زنان به سمت مردانی با چهره‌های جاافتاده کشش بیشتری دارند. جالب است که بیشتر زنانی که به لحاظ مالی استقلال کامل داشتند مدعی بودند که مردان جاافتاده و میان‌سال از نظرشان جذاب‌تر هستند.
محققان این موضوع را با «اثر جرج کلونی» یاد می‌کنند و دلیل این عقیده زنان را در این می دانند که خانم‌ها بین بلوغ تا یائسگی (مدت محدود) قابلیت باروری دارند اما مردان تا کهن‌سالی نیز همچنان بارور باقی می‌مانند.
۵- موی صورت
برخی از مردان شش تیغه هستند و برخی دیگر ته‌ریش یا ریش کامل دارند. در مطالعاتی که در سال ۲۰۱۳ میلادی صورت گرفت، عکس ۱۷۷ مرد به ۳۵۱ زن نمایش داده شد. این مردها چهره‌های متفاوتی داشتند، برخی ریش، تعدادی ته‌ریش، شش تیغه و حتی ریش بلند داشتند.
نتیجه نظرسنجی خانم‌ها نشان داد، مردانی ریش کوتاه (۱۰ روزه) دارند بیشتر از بقیه برای زنان جذابیت داشته‌اند.
همچنین در این آزمایش مشخص شد که ریش بلند، شش تیغه و ته‌ریش خیلی کوتاه کمترین میزان محبوبیت را داشتند.
۶- جای زخم
این مورد به زن یا مردن بودن فرد بستگی دارد. در مطالعاتی که نتیجه آن در مجله شخصیت و تفاوت‌های فردی منتشر شد، مشخص گشت که مردانی که جای زخم روی صورت خود دارند برای برخی زنان جذاب‌تر هستند. اما این مساله در مورد زنان به هیچ عنوان مصداق ندارد.
محققان با نمایش عکس ۲۴ زن و ۲۴ مرد به ۲۰۰ دانشجو از آنها خواستند تا جذاب‌ترین چهره‌ها را از نظر خود مشخص کنند. همچنین از آنها خواستند تا مشخص کنند که آیا این افراد برای رابطه طولانی یا کوتاه‌مدت مناسب هستند یا خیر.
نتیجه نشان داد که مردانی که جای زخم در صورت خود داشتند، از نظر زنان برای یک رابطه کوتاه و غیرازدواجی مناسب هستند.
جای زخم روی صورت زنان برای بسیاری از مردم اصلا جذاب نبود.
۷- آشنا بودن چهره
در یک مطالعه دیگر که در مجله کورنت بیولوژی منتشر شده، گفته شد همیشه ژنتیک در جلب توجه افراد نقش ندارد. بعضی مواقع این تجربه شخصی ماست که چهره‌ای را برایمان جذاب و دوست‌داشتنی می‌کند. یعنی ما چهره‌های آشنایی که حس یا خاطره‌ای خوب را برایمان تداعی می‌کنند را بسیار جذاب می‌بینیم. این در حالیست که ممکن است نظر دوستمان در مورد آن شخص کامل متفاوت باشد.
۸- سادگی
در تحقیقاتی که در سال ۲۰۱۶ میلادی انجام شد، مشخص گشت که مردها بیشتر از اینکه که به شکل چشم یا لب زنان توجه داشتند، ترکیب کلی صورت آنها را می‌بینند و دوست دارند. در این آزمایش، به ۱۶۹ مرد فرانسوی عکس‌هایی از صورت زنان مختلف نمایش داده شد و از آنان خواسته شد تا از صفر تا ۲۰ به این زنان امتیاز دهند.
نتیجه نشان داد که مردان عموما چهره‌هایی را انتخاب کرده‌اند که هیچ ویژگی خاصی ندارند، حتی خیلی متقارن نیستند و گاها رنگ‌پریده و روشن به‌نظر می‌رسند.
۹- صورت‌های شبیه والدین
برخی تحقیقات جدید ثابت کرده‌اند که مردم اغلب جذب صورت‌هایی می‌شوند که شبیه پدر یا مادر آنهاست. بر اساس تحقیق سنت اندروز، ما اغلب جذب کسانی می‌شویم که شبیه والدین‌مان (از جنس دیگر) هستند به این خاطر که آنها نخستین حامیان و مراقبان ما بوده‌اند و ما دوستشان داریم.
در مطالعات سال ۲۰۰۲ نیز مشخص شد، کسانی که والدین مسن (بالای ۳۰ سال) دارند، خیلی کم به سمت جوانان کشیده و جذب می‌شوند. این در حالیست که افرادی که والدین زیر ۳۰ سال دارند، برعکس رفتار می‌کنند و سراغ پارتنرهای جوان می‌روند.