از «سخت سر» تا «رامسر»!
رامسـر، گردشگرپذیرترین شهر از سرسبزترین قسمت ایران است. شهری که پیش از این «سخت سر» نام داشت و حالا سال هاست به رامسر تغییر نام داده است.
رامسـر آخرین شهر غرب مازندران است که مرز بین مازندران و گیلان به شمار می رود. شاید به همین دلیل است که بیشتر رامسری ها به جای آنکه مازنی صحبت کنند، گویش گیلکی دارند.
رامسـر از سمت شرق به تنکابن از غرب به چابکسر (اولین شهر شرق گیلان)، ازجنوب به کوههای البرز و از سمت شمال به دریای مازندران محدود است.
وجود قلههای مخروطی شکل با پوشش انبوه گیاهان متنوع، باغهای مرکبات، چای، مزرعههای برنج، برخورداری از ساحل زیبا، منطقههای ییلاقی خوش آب و هوا، منابع فراوان آبهای گرم معدنی، وجود فرودگاه و هتلهای قدیم و جدید این شهر را به یکی از شهرهای منحصر به فرد تبدیل کردهاست.
آبهای گرم معدنی که در نزدیکی ساحل دریا دیده می شوند و چند وان و استخر آب گرم معدنی در شهرهای کتالم و سادات شهر، بوستان جنگلی صفارود در میان دره، روستای جواهرده در ارتفاع ۱۸۰۰ متری سطح دریا، قله مخروطی شکل مارکو و جداشده از سلسله کوههای البرز در شرق رامسر، جنگل دالخانی در مسیر رامسـر به تنکابن، کاخ موزه تماشاگه خزر نزدیک هتل بزرگ رامسـر و دهها اثر تاریخی و دیدنی همه و همه باعث شده اند که سالانه هزاران مسافر و گردشگر داخلی و خارجی از این شهر دیدن کنند. وجود فرودگاه در شهر رامسر و جنگل در شهرستان رامسـر در غرب مازندران از دیگر ویژگیهای این منطقه محسوب میشود.
آب های شفا بخش
بخشهای گستردهای از مرکز شهر رامسر از آبهای گرم معدنی با خاصیتهای طبی و درمانی برخوردار است.