شاید این سوال در ذهن بسیاری از خوانندگان خطور کند که آیا نویسنده مقاله از آن دسته آدم‌هایی است که نفسش از جای گرم درمی‌آید؟ و یا خودش به آن‌چه می‌نویسدایمان دارد؟ و به قول معروف عامل به گفتار خویش است یا نه؟
از علتهای به تعویق انداختن کارها،تنبلی یا عدم مسوولیت‌پذیری،ترس و... است
در کتاب مقدس قرآن کریم هم اشاره به این مطلب شده که: "چرا به آن‌چه که می‌گویید عمل نمی‌کنید، نزد خداوند این گناهی است بزرگ" (سوره صف آیه 3)
نه، این طور نیست که همه به آن‌چه می‌نویسند عمل می‌کنند یا بهتر است بگوییم کاملا عمل می‌کنند و شکی نیست که این مقاله را خودم باید چندین بار برای عبرت خودم بخوانم تا با دعای خیر شما و همت و تلاش خود بتوانم به آن‌ها عمل کنم و اقرار می‌کنم که اتفاقا نفسم از جای سرد و پردردی برمی‌خیزد.
یادم هست در دوره راهنمایی مشغول نوشتن تکالیفم بودم اما چه تکلیف نوشتنی؟! یک خط می‌نوشتم و یک ساعت بالا و پایین می‌پریدم تا این‌که حوصله مادرم سر رفت و گفت: "بشین مشقت رو بنویس" دوباره شروع به نوشتن کردم و باز حوصله‌ام سر رفت. به مادرم گفتم: "آخه تموم نمی‌شه دستم درد گرفت، خیلی سخته." مادرم گفت: "عذاب جواب دادن به بابات و معلم و بعد تجدیدی و رد شدن دردش بیشتره یا چند دقیقه به خودت سختی بدی، ها؟!"
این جمله ساده و زیبا اما فلسفی را آن روز درک نکردم، اما امروز می‌دانم درد تکلیف انجام ندادن خیلی بدتر از درد تکلیف را سر موقع انجام دادن است. اگر به دوران که پشت سر گذاشته‌ایم نظری بیندازیم، می‌بینیم که فرصت‌ها و موقعیت‌های طلایی زیادی وجود داشته اما ما با طفره رفتن فرصت‌ها را یکی پس از دیگری از دست داده‌ایم که امروز افسوس و حسرتش را می‌خوریم. واژه procrastination یا به تعویق انداختن امروزه به عنوان یک بیماری در عرصه روانشناسی حرف‌هایی برای گفتن دارد و آن‌هایی که به این عادت ویرانگر خو گرفته‌اند متوجه عوارض خطرناک و آسیب‌های شدید روحی – روانی آن نیستند. علت به تعویق انداختن امور جاری ناشی از تنبلی یا عدم مسوولیت‌پذیری، ترس، اجتناب از دردهای سطحی، بی‌انضباطی و کوچک شمردن موقعیت‌های مقتضی است. مثل گفتنی‌هایی که گفته نشد، دیدنی‌هایی که دیده نشد، خوردنی‌هایی که خورده نشد، آزمایشاتی که باید در روز به خصوصی می‌دادید، چیزهایی که باید در سال‌های قبل یاد می‌گرفتید، چیزهایی که باید با همان پولی که داشتید می‌خریدید و دل‌هایی که باید همان سال‌ها به دست می‌آوردید.
به تعویق انداختن، یک ادراک و یک باور غلط قدرتمند و بازدارنده است. این گونه افراد نمی‌دانند که ترس از دردهای بالقوه‌ای که بعدا برای‌شان پیش می‌آید ترسی است واقعی و آن‌ها باید متوجه چنین ترسی که ترسناک هم هست، باشند. مثل ترس از عدم فرصت برای جبران، مواخذه خود، از دست دادن توان برای دوباره ساختن و ترس از غیرممکن شدن. این‌گونه افراد خیلی از مسوولیت‌های‌شان را به بهانه دست‌یابی به آرامش پشت گوش می‌اندازند و با توجیهاتی مثل بی‌علاقگی به امور دنیوی، قناعت و رضایت از آن‌چه دارند، شیوه درویش مسلکی در پیش می‌گیرند و خود را از دیدگاه خود به آرامش می‌رسانند، اما نمی‌دانند روزی از آن‌ها خواسته می‌شود که چرا به وظایف اساسی خود عمل نکرده‌اند.
کارهای‌مان را به موقع انجام دهیم و نیمه کاره رها نکنیم. یک تابلوی زیبا تهیه کنیم و در وسط آن با خطی درشت و خوانا بنویسیم همین حالا just now .
آن را در جایی نصب کنیم که بیشتر در معرض دیدمان قرار می‌گیرد و بعد لیستی از کارهای در دست اقدام و نیمه تمام تهیه کرده و آن‌ها را به ترتیب اولویت ضربدر بزنیم و یکی‌یکی تمام‌شان کنیم. در غیر این صورت باز دچار بیماری به تعویق انداختن خواهیم شد، مطمئن باشید اگر غیر از این عمل کنید خیلی از کارهای‌تان فراموش می‌شود. دردهای کوچک را که ظاهرا در کارهای روزمره احساس می‌کنیم به جان بخریم. این دردها نباید رشد کنند، بزرگ شوند و مصیبت گردند. این حرف‌ها را سرسری نگیرید یک بار دیگر پشیمانی‌های بزرگ خود را مرور کنید و ببینید آیا آن‌ها اول به صورت اموری ساده و قابل حل در دستان حلال شما نبودند که شما آن‌ها را ندیده گرفتید؟! ما حداقل روزانه چندین مورد از این فرصت‌های به ظاهر بی‌اهمیت داریم که به آن‌ها نمی‌پردازیم و پس از گذشت سال‌ها باید تاوان بزرگی پس بدهیم. از همین امروز به عواقب کارهای انجام نشده‌ای که امروز باید انجام می‌دادید، فکر کنید. شاید کمی ترس در این‌جا لازم باشد هر چند که واقعا باید از آن‌ها ترسید، پس همین حالا شروع کنید.
فرمولی را که پیش رو دارید از لابه‌لای عاداتی که معمولا این‌گونه افراد دارند تهیه و تنظیم شده است.
جلوی گزینه‌های درست یا غلط ضربدر بزنید و نتایج آن را بررسی کنید. ببینید آیا شما هم اهل به تعویق انداختن کارهای‌تان هستید یا خیر.
1- وقتی کاری برایم پیش می‌آید بستگی به حوصله‌ام دارد که همان موقع انجام دهم یا خیر.
درست غلط
2- عادت دارم برای انجام کارهایم آن‌ها را به بخت‌های کوچک‌تری تقسیم کنم.
درست غلط
3- من ساعات بالا بودن روحیات خود را می‌شناسم.
درست غلط
4- بیشتر در انجام دادن و به ثمر رسیدن کارهایم به معجزه اعتقاد دارم.
درست غلط
5- اگر جزییات کاری برایم کاملا مشخص نباشد آن را انجام نمی‌دهم.
درست غلط
6- عادت دارم چند کار را با هم و هم‌زمان انجام دهم.
درست غلط
7- فضایی را که قرار است کاری در آن انجام دهم اول مرتب می‌کنم.
درست غلط
8- شروع و خاتمه کارم را زمان‌بندی می‌کنم.
درست غلط
9- از دیگران می‌خواهم وظایفم را به من تذکر دهند و از آن استقبال می‌کنم.
درست غلط
10- برنامه خاصی برای تشویق خود دارم.
درست غلط
به تعویق انداختن، یک ادراک و یک باور غلط قدرتمند و بازدارنده است
محاسبه امتیازات
1- غلط 2- درست 3- درست 4- غلط 5- غلط 6- غلط 7- درست 8- درست 9- درست 10- درست
نتایج آزمون
4-1: متاسفانه شما کارهای‌تان را به تعویق می‌اندازید بهتر است اصولی را که در بخش توضیحات خواهد آمد یقینا رعایت کنید.
6-4: نسبتا مسوولیت‌پذیر و موفق خواهید بود کمی بیشتر حساسیت نشان دهید.
10-6: نتایج پرثمر کارهای‌تان را در آینده خواهید دید و به آرامش واقعی خواهید رسید.
توضیحات:
1- غلط: شما نباید از نفس خود پیروی کنید، خوب یا بد بودن لزوما کاری مربوط به حوصله شما نیست.
2- درست: تقسیم کردن به بخش‌های کوچک‌تر باعث رغبت بیشتری در انجام آن کار خواهد بود.
3- درست: معمولا آگاهی از ساعات و میزان حوصله شما راهنمای خوبی برای پرداختن کارهای‌تان در آن ساعات خواهد بود.
4- غلط: هر چند توکل به خداوند اصل به ثمر رساندن همه کارهاست اما از تو حرکت از خدا برکت را نباید فراموش کرد و معجزه زمانی اتفاق می‌افتد که ما عصای خود را در لحظه مقتضی به زمین انداخته باشیم.
5- غلط: جزییات کار را دقیقا نمی‌توان پیش‌بینی و محاسبه کرد. خیلی از تصمیم‌گیری‌ها در مسیر کار، انجام می‌پذیرد.
6- غلط: وقتی کاری را انجام می‌دهید صرفا روی همان کار تمرکز داشته باشید. مبادرت به انجام چند کار ضریب خطا را بالا می‌برد.
7- درست: مرتب بودن فضای کار با افزایش روحیه و نشاط برای انجام کار رابطه‌ای مستقیم دارد.
8- درست: زمان‌بندی کردن کارها از اتلاف وقت و نیرو جلوگیری می‌کند و نظم خاصی به آن می‌بخشد.
9- درست: تذکر و یادآوری جهت انجام امور هم‌چنین انتقادپذیر بودن می‌تواند کارها را به ثمر برساند.
10- درست: پاداش دادن به هر کاری حتی اگر این پاداش از جانب خود انسان باشد می‌تواند دایره اعتماد به نفس شما را وسیع‌تر و انگیزه پرداختن به کارهای روزانه را قوی‌تر سازد.
منبع : مجله موفقیت