بسیاری از کم شنوایی‌ها که تا مدرسه، شناخته نشده‌اند، می‌توانند دلیلی بر عقب ماندگی تحصیلی دانش آموزان نسبت به سایر همکلاسی‌هایشان باشند. این افراد اغلب وضعیت درسی مطلوبی ندارند و به عنوان افراد بی‌توجه و یا حتی دارای مشکلات ذهنی برچسب زده می‌شوند.
عوارض و بیماری‌هایی مانند اوریون و اوتیت‌های گوش میانی می‌تواند مشکلات جدی در تحصیل دانش‌آموز فراهم نماید و یا حتی دانش آموزانی پیدا می‌شوند که مشکلات گفتار و زبان دارند اما منشا این مشکل شنوایی آنان است که در صورت تشخیص، اقدامات درمانی یا توان بخشی در رفع مشکل آنان موثر خواهد بود. اگر مشکلات شنوایی در سنین کودکی تشخیص داده شود علاوه بر تاثیر مثبت بر گفتار و زبان، بروز عوارض سوء عاطفی روانی کم شنوایی را نیز از بین خواهد برد. به علاوه تشخیص زودرس از هزینه‌های سنگین توان بخشی شنوایی در سال‌های آتی خواهد کاست.
دانش آموزانی که یکی از شاخص‌های پانزده‌گانه زیر را نشان دهند در معرض خطر کم شنوایی قرار دارند و انجام آزمایش‌های شنوایی برای آنها ضرورت دارد:
1- دانش آموزانی که مشکل گفتاری دارند.
2- دانش آموزانی که مشکلات رفتاری و عاطفی روانی دارند.
3- دانش آموزانی که در خانواده ایشان فرد کم شنوا وجود دارد.
4- دانش آموزانی که در آزمون‌های بیماریابی قبلی مشکوک به کم شنوایی شناخته شده‌اند.
5- دانش آموزانی که در معرض صداهای مخاطره آمیز برای شنوایی قرار گرفته‌اند.
6- دانش آموزانی که علایمی از نشانگان ژنتیکی همراه به کم شنوایی را دارند.
7- دانش آموزانی که دچار عفونت‌های ویروسی مانند اوریون و سرخک شده‌اند.
8- دانش آموزانی که ضربه به سر آنها منجر به بیهوشی یا شکستگی جمجمه شده است.
9- دانش آموزانی که بعد از یک بیماری جدی به مدرسه مراجعه کرده‌اند.
10- دانش آموزانی که افت تحصیلی داشته‌اند.
11- دانش آموزانی که از داروهای سمی برای گوش استفاده کرده‌اند.
12- دانش اموزانی که دچارعفونت‌های مزمن گوش میانی شده‌اند.
13- دانش آموزانی که از گوش درد شکایت داشته‌اند.
14- دانش آموزان که از کم شنوایی خود شکایت داشته‌اند.
15- دانش آموزانی که نیاز به دیدن صورت دیگران در هنگام گوش کردن دارند.