روش های عجیب «مارمولک شاخدار» برای دفاع از خود

 

 

 

 

 

روش اول: استتار
یکی از روش های اساسی مارمولک ها برای زنده ماندن استتار است. مارمولک ها بر روی خاک یا حتی تکه های سنگ قدرت تغییر رنگ را دارند. این مارمولک، مثل آفتاب پرست، می تواند به رنگ محیطی که در آن ساکن است، یعنی صحرا، دربیاید. این خزندگان به لطف رنگ بندی پشت بدن و خارهایشان، حتی می توانند بر روی صخره ها هم استتار کنند. این تغییر رنگ تا جایی پیش می رود که مارمولک تقریبا نامرئی می شود و از شر پرندگان در امان می ماند. البته این روش برای رهایی از دست مارها جواب نمی دهد. آنها در مواجهه با مارها روش دومی را در پیش می گیرند.

 

 
روش دوم: پُف کردن و واژگون شدن 

برای یک مار گرسنه مهم نیست که مارمولک پوست سفت و سختی دارد. او با استتار هم فریب نمی خورد. بنابر این مارمولک شروع به پُف کردن می کند و دو برابر اندازه ی واقعی خود می شود و مار را شگفت زده می کند. اما مارمولک روش انحرافی شگفت انگیز خود را برای مرحله ی آخر نگه داشته است. مارمولک به آرامی واژگون می شود و شکم خود را به شکارچی می نمایاند. او سفت و سخت شده و دست ها را به سمت بالا کشیده است. دیدن این صحنه ی منحصر به فرد اشتهای مار را کور می کند و او رفتن را به ماندن ترجیح می دهد. 

 

 

 

دو تکنیک گفته شده برای دور کردن شکارچیان کوچک کافی بود. اما اگر یک حیوان بزرگ به مارمولک حمله کند او مؤثّرترین سلاح خود را به کار خواهد بست. پرتاب خون از چشم روش سوم مارمولک است. زمانی که یک سگ یا حیوان دیگر به مارمولک نزدیک می شود، مارمولک هدف گیری می کند و سپس جریان خون را پرتاب می کند. طعم و مزه ی آن بسیار وحشتناک است. ۱۵ دقیقه طول می کشد تا شکارچی پس از پرتاب خون ریکاوری کرده و خود را پیدا کند.

 

 

مارمولک جریان خون را در سر خود کنترل می کند. جریان خون را در سایر نقاط بدن محدود کرده، فشار خون را در سرش افزایش می دهد. فشار شروع به ایجاد شدن می کند. افزایش فشار منجر به پاره شدن رگ های نازک چشم مارمولک می شود و جریان خون ترسناکی بر روی صورت شکارچیان می پاشد. مارمولک می تواند جریان خون را به هر سمتی که می خواهد کنترل کند. این جریان خون می تواند تا ۱.۵ متری پرتاب شود.