آیا تا به حال با خودتان فکر کرده اید که چرا مدرسه مکتب امام حسین(علیه السلام) بعد از گذشت قرن ها توانسته است همچنان در دل جهانیان ماندگار شود اما گاهی تربیت دینی فرزندان ما به اندازه چند سال هم ماندگار نیست؟
ما می خواهیم به خودمان و شما یادآوری کنیم که چگونه می شود با الگو گرفتن از امام حسین(علیه السلام) که نقش پدر بنده های خدا را دارند یک تربیت اصولی و ماندگار داشته باشیم.
هیأت رفتن علاقه بزرگ ترهاست پس تلاش برای همراه کردن بچه ها با شما، کمی زحمت دارد
از زنده بودن محرم استفاده کنید
قاعده محبت پیدا کردن به هر موضوع دینی مثل نماز، روزه، حجاب و... در ابتدا با این شروع می شود که حس دینی بچه ها در سن زیر 7 سال با شیوه هایی که دوست دارند و خوش شان می آید فعال شود. در سال های بعد باور دینی یعنی پیدا کردن اطلاعات در مورد آن حس، می تواند آن را ماندگار کند.حتما تلاش کنید که بچه ها را در مراسم ایام محرم شریک و سعی کنید آنها فقط تماشاچی نباشند. بچه ها را به دسته های عزاداری ببرید و با هم نذری بگیرید یا نذری پخش کنید. آنها خیلی از مشارکت در انجام این کارها ذوق می کنند.
می توانید طبل کوچکی بخرید و طبل بزنید تا بچه ها نشاط معنوی پیدا کنند. حتما برای بچه ها لباس مشکی ویژه محرم بخرید که با بقیه سال فرق می کند، این کار برایشان تنوع دارد. بچه ها وقتی زنجیر می زنند، حس من هم هستم را با امام حسین(علیه السلام) تجربه می کنند. این می شود که ما امروز بزرگ ترهایی را می بینیم که با انواع پوشش و ظاهرهای مختلف یا حتی پایبندی مختلف به سایر احکام و... به محرم که می رسد، هیئت راه می اندازند، دسته عزاداری می روند، لباس سیاه می پوشند و... . پس می شود از این روش ها برای آموزش هر مفهوم مذهبی دیگری هم استفاده کرد.
چطور با بچه ها هیئت برویم؟
هیأت رفتن علاقه بزرگ ترهاست پس تلاش برای همراه کردن بچه ها با شما، کمی زحمت دارد اما بچه ها را دردسر ندانید بلکه اگر کاری کنید تا آنها با لذت به هیئت بیایند حتی اگر مدت حضور شما به نصف برسد، باز هم ارزشمند است. شما می خواهید نوعی پیغامبری برای عاشورا انجام دهید پس به زحمت هایش افتخار کنید.
به کمک این پیشنهاد ها راحت تر هیئت بروید:
هیئتی که مدت زمان عزاداری آن طولانی مدت باشد را برای همراهی با کودکان انتخاب نکنید
هیئت هایی که حیاط و محل بازی دارند انتخاب بهتری هستند.
در خانه به کمک بچه ها، یک نشان با اسم خادم امام حسین(علیه السلام) درست کنید و به لباس بچه ها بدوزید. برای آنها نقش خادمین حرم امام رضا(علیه السلام) را یادآوری کنید تا بدانند باید مثل خادم ها آرام و مهربان باشند و به مردم کمک کنند. مثلا پلاستیک برای کفش به عزادارها بدهند، کفش ها را جفت کنند و... .
هیئت هایی که مدت زمان عزاداری آنها طولانی مدت باشد را برای همراهی با کودکان یا نوجوانان انتخاب نکنید. همراه داشتن خوراکی، وسیله بازی یا سرگرمی ساده مثل وسایل نقاشی، کاردستی، یک ماشین یا عروسک ساده و... برای بچه ها مفید است. وقتی به هیئت رفتید، محل نشستن خود را نزدیک سرویس بهداشتی انتخاب کنید. بهتر است در ساعت هایی هیئت بروید که ساعت خواب بچه ها نباشد که سروصدا آنها را اذیت کند.
تربیت آسمانی امام حسین(علیه السلام)
اثر گذاری تربیت امام حسین(علیه السلام) عوامل زیادی دارد که چند نمونه اش را در زیر می خوانید:
امام خودش الگوی عملی حرف هایش بود. مرد عمل بودن باعث می شود که دیگران و حتی فرزندان کوچک هم دیر یا زود با شما همراه شوند. مثلا اگر دروغ بد است، اگر بی نظمی بد است، باید برای همه بد باشد و والدین در بالاترین مرحله از این بدی ها دور باشند.
شخصیت قدرتمند و شجاع امام، کلامشان را برای همه ماندنی می کرد. فکرش را بکنید بچه ای که پدر و مادرش را نمونه آدم بزرگ هایی که خیلی قوی هستند می داند، وقتی رفتارهایی خلاف این را می بیند چه حسی پیدا می کند؟ با این حساب باید با آنچه به قوی بودن یک تربیت کننده لطمه می زند مثل زود عصبانی شدن، ترسیدن از گفتن حقیقت و دفاع نکردن از حقیقت و راستی، دائم از دنیا و سرنوشت و زمانه گله کردن و... خداحافظی کنید.
هدف امام پرورش عقل فرزندان و همه آدم ها بود. پدر و مادرهای امروزی، دائم دنبال تشویق و تنبیه اند که چطور بچه ها یا نوجوانان را مطیع خود کنند. این وسط شاید بچه ها ماهی گیرشان بیاید اما ماهیگیری نمی دانند و این برعکس منش تربیت امام است. در واقع از نظر امام، سبک تربیتی مستبدانه حتی اگر امام باشید، به سود شما و فرزندتان نیست. در شب عاشورا به خوبی این منش تربیتی را می بینیم که ایشان از تاریکی هوا استفاده می کنند تا اگر کسی می خواهد از سپاه امام فرار کند، خجالت نکشد و برود.
امامی که می فرمود: مرگ با عزت بهتر از زندگی با ذلت است؛ یعنی می خواست روح عزت خواهی و محترم بودن را در افراد زنده نگه دارد. چقدر از تربیت فرزند ما در مسیر تربیت فرزندان با عزت یعنی با احترام و به دنبال احترام است؟ مثلا اسم محترم برای بچه ها انتخاب کردن، با احترام آنها را صدازدن، پای نظرات و ایده هایشان نشستن، ارزش گذاشتن به کارهای مهم و دغدغه های واقعی آنها مثل کمک به دوستشان را به رسمیت می شناسیم؟
برعکس این کار، چقدر بچه ها را به خاطر نیم نمره بالاترگرفتن در امتحان یا سرگرم نگه داشتن در خانه و مدام پای کامپیوتر بودن و از این شبکه تلویزیون به آن شبکه رفتن و تنبیه به خاطر 2نمره پایین تر و... محدود کرده ایم؟ آیا فرصت عزتمندشدن به بچه ها می دهیم که به شیوه امام حسین(علیه السلام) عمل کرده باشیم؟
منبع:همشهری