تربیت کودک یکی از مهم ترین مساله در زندگی هر پدر و مادری است که باید توجه بسیاری به آن داشته باشد. در تربیت کودک تان 10 نکته مهم زیر را باید بدانید.
10 نکته ای که والدین برای تربیت کودک شان باید بدانند
کودکان به خندیدن از ته دل نیاز دارند. حتما برای فرزندتان وقتی را برای بازی‌های خنده‌دار و خنداندن او در نظر بگیرید. خنده کمک می‌کند تا کودکان احساس امنیت کنند.
والدین نباید جنگ قدرت راه بیندازند
والدین باید برای کودک شان وقت بگذارند
هر روز 10 دقیقه وقت ویژه و مخصوص به هر یک از فرزندان خود اختصاص دهید و برای آن نامگذاری کنید مثلا «وقت علی» یا «وقت مریم» و فرزندان بدانند که این 10دقیقه از وقت شما فقط و فقط به آنها اختصاص دارد. یک‌روز آنها انتخاب کنند که در این زمان ویژه و 10 دقیقه‌ای چه کارهایی انجام دهند و یک روز هم شما تعیین کنید که در این 10 دقیقه چه کنید. اما در این 10 دقیقه تمام توجه خود را از جان و دل به فرزندتان معطوف دارید. به تلفن‌ها جواب ندهید و تمام حواس خود را در این 10 دقیقه صرف فرزندتان کنید! در این 10 دقیقه 90 درصد از تلاش شما باید صرف برقراری یک ارتباط عاطفی عمیق با فرزندتان شود که اگر این امر حاصل شود، فقط 10 درصد باید تلاش کنید تا فرزندتان به راحتی اشتباهات و ایرادات خود را بپذیرد و آنها را اصلاح کند.
در مقابل اشتباهات فرزندتان اول از همه خشم خود را کنترل کنید
مهم نیست که چه اتفاقی افتاده (این اتفاق می‌تواند گرفتن یک نمره بد در مدرسه باشد تا بداخلاقی و بهانه‌جویی کردن و یا امتناع از خوردن شام)، قبل از این که مداخله کنید و با فرزند خود وارد جر و بحث شوید همیشه قبل از هر چیز سعی کنید که آرامش خود را حفظ کنید و در حقیقت خود را آرام نمایید و سپس اقدام کنید. در اکثر مواقع، ممکن است فکر کنید مسئله‌ای که در مورد فرزندتان رخ داده، بدترین مساله است درحالیکه این‌طور نیست. قبل از هر اقدامی، نفس عمیق کشیده و برای آرام کردن خود چند قدم راه بروید و پس از آن که احساس کردید آرام شده‌اید، می‌توانید اقدام کنید در این هنگام عاقلانه رفتار خواهید کرد نه با خشم و عصبانیت.
در ابتدا یک ارتباط عاطفی با فرزندتان برقرار کنید بعد از او بخواهید که دستورات شما را اجرا کند
«تنبلی نکن، اسباب‌بازی‌هایت را جمع و جور کن، باید بروی و بخوابی»، این جملاتی است که مادر از آشپزخانه فریاد می‌زند و به فرزندش می‌گوید! در حالی که باید این‌گونه رفتار کنید: به اتاق فرزندتان بروید و در جایی که او قرار گرفته است شما هم در کنار او قرار بگیرید، به کاری که او در حال انجام دادنش می‌باشد نگاهی بیندازید... ما همیشه توقع داریم فرزندانمان با سرعت و با عجله دستورات ما را انجام دهند. چند دقیقه برای او وقت بگذارید و در کنار او بنشینید و کاری را که او در حال انجام دادنش می‌باشد تحسین و تایید نمایید. سپس با او در مورد زمان خواب صحبت کنید.
والدین نباید باب گفت‌وگو با فرزندشان را ببندند
اگر فرزند شما بگوید: «از ریاضی متنفرم! من دیگه به مدرسه نمی‌روم!» این احساس خشم تشدید شده حاکی از آن است که مشکلی برای او پیش آمده است. اگر شما در جواب خشم او بگویید: «به هرحال تو باید به مدرسه بروی و حالا هم برو تکالیفت را انجام بده،» شما باب گفت‌وگو را به روی او بسته‌اید و متوجه نخواهید شد که چرا وی دچار این احساس خشم و تنفر شده است. به جای آنکه، آنگونه به او جواب دهید بهتر است با گفتن جملاتی مانند: «به نظر می‌رسد که تو از ریاضی خوشت نمی‌آید، می‌توانی در موردش با من صحبت کنی؟» باب گفت‌وگو با فرزند را باز کرده و به وی این فرصت را بدهید که احساسات خود را برای شما بازگو کند.
تربیت کودک یکی از مهم ترین مساله در زندگی هر پدر و مادری است
والدین باید اجازه دهند فرزندشان گریه کند
والدین فکر می‌کنند زمانی که فرزندشان گریه می‌کند باید خیلی سریع گریه او را متوقف کرده و وی را آرام کنند، در حالیکه روش درستی نیست. والدین باید به فرزند خود یاد بدهند که احساسات بزرگ مانند خشم و عصبانیت، خطرناک نیستند. زمانی که می‌بینید فرزندتان بسیار عصبانی و پرخاشگر شده، چند دقیقه وقت بگذارید و اول از همه خود را آرام کنید (نکته شماره 2) سپس از طریق همدردی کردن با فرزندتان، او را آرام کنید.
شما به عنوان یک والد باید به نحوی رفتار کنید که فرزندتان احساس امنیت کرده و بتواند احساس منفی ناشی از خشم و عصبانیت خود را نشان دهد، به او اجازه دهید که خود را در آغوش شما انداخته و با مهربانی و ملاطفت شما عصبانیت‌اش فروکش کند. اگر او نتوانست احساسات خود را به وضوح بیان کند، شما می‌توانید به او کمک کنید و با گفتن جملاتی مانند: «عزیز دلم، می‌دانم که ناراحت و عصبانی هستی، منم واقعا از این موضوع ناراحت‌ام، می‌دونم خیلی سخته.»
والدین باید برای خندیدن، زیاد وقت بگذارند
کودکان به خندیدن از ته دل نیاز دارند. حتما برای فرزندتان وقتی را برای بازی‌های خنده‌دار و خنداندن او در نظر بگیرید. خنده کمک می‌کند تا کودکان احساس امنیت کنند و کمک می‌کند تا کودکان برای رفتن به مدرسه و یا مهدکودک راحت‌تر از شما جدا شوند، زیرا احساس امنیت را به دست آورده‌اند. قلقلک دادن کودکان را به منظور خنداندن آنها توصیه نمی‌کنم... زیرا این نوع خندیدن، هدفی را که می‌خواهیم (احساس امنیت و آرامش) تامین نمی‌کند.
والدین نباید جنگ قدرت راه بیندازند!
به ما گفته شده که ما به عنوان والدین، همیشه رئیس هستیم و کودکان همیشه باید هر چیزی را که ما می‌گوییم اطاعت و اجرا کنند. در حالیکه در جنگ برای اثبات رئیس و مرئوس بودن، هیچ‌کس برنده نیست و هر دو طرف بازنده‌اند، بنابراین تلاش نکنید که به فرزندتان نشان دهید شما همیشه رئیس هستید! به طور مثال، اگر کودکتان همیشه از خوردن شام امتناع می‌کند، به این فکر کنید که نیاز واقعی او چیست و چرا او این کار را می‌کند. اگر او می‌گوید الان گرسنه نیستم اما کمی بعد او گرسنه است و غذایش را می‌خورد، شاید او از این کار منظوری دارد و برای جلب نظر شما، چنین رفتاری دارد.
حرف‌های فرزنندتان را به دل نگیرید!
اگر فرزندتان ناراحت است و با خشم و عصبانیت انتقاد می‌کند، معمولا منظور وی شما نیستید. بنابراین شما نباید مقابله به مثل کرده و از او انتقاد کنید. اگر فرزندتان بی‌ادبی و گستاخی می‌کند، سعی کنید این‌گونه پاسخ دهید: «ما نباید با همدیگه این‌جوری حرف بزنیم. تو باید از این طرز حرف‌زدنت با من متاسف باشی.»
کمک کنید تا فرزندتان خود مهاری را بیاموزد
به او یاد بدهید که برای به دست آوردن چیز با ارزشتر، باید چیز دیگری را از دست بدهد. یا به عبارتی باید از بعضی چیزها دست کشید تا چیز بیشتری به دست آورد. دانستن این نکته برای فرزندتان ضروری است. کودکان باید بدانند اگر می‌خواهند امتیازی را به دست آورند باید یاد بگیرند چگونه برای عبور از مشکلات، خود را مدیریت کنند. اگر واگن‌های قطار اسباب‌بازی‌اش، به خوبی سر جای خود قرار نگیرند و یا اگر پازل او سخت و دشوار است و نمی‌تواند آن را به خوبی مرتب کند، با ناکامی او همدردی کنید و کودکتان را ترغیب و تشویق کنید تا برای حل مشکل تلاش کند.
هرگز مانع بازی کردن کودکتان نشوید
بازی کردن کار کودک است. اگر آنها عاشق بازی هستند و گاهی آن‌قدر سرگرم بازی می‌شوند که خود را در آن غرق می‌کنند و اصلا متوجه اطراف خود نیستند، جای تعجب ندارد این عشق و هیجان زیاد نسبت به بازی، جزئی از روند رشد کودک می‌باشد و کودک به آن نیاز دارد تا بتواند به هنگام بزرگسالی با همین شور و عشق کار کند و موفق باشد.
منبع :zendegionline.ir