شعر، نشانه یک زندگی عالی و بشری است. مردم باخیال زندگی می کنند و بهترین چیزی که خیال را تحت تاثیر قرار می دهد شعر است ، پس این واقعیت که نقش روزمره کننده را ایفا میکند و شعر،حقیقتی است که اگر نمی شود سراینده آن بود ،می توان دست کم خواننده آن شد و از روزمرگی رهید.با سایت سرگرمی چفچفک همراه باشید.
شعر در کوتاه ترین و موجزترین و خوش آهنگ ترین و مناسب ترین همنشینی واژه هایی آشنا، ما را با معنایی درگیر می کند که برای عقل، نامفهوم و موهوم و بیگانه است، اما برای دل و جان، آشنا و حس شدنی است. شعر، میزبانی صادق است که قلب مخاطبان مستعد خود را هدف قرار می دهد و آنان را به ساحت ناممکن ها و ناباوری ها فرا می خواند تا خود ببینند و باور کنند که اگر ایمان و عشق باشد، هر ناممکنی ممکن می شود.
