افسانه ها حاکی از آنند که «سنت پاتریک»، روحانی قرن پنجم ایرلند و بانی مسیحی شدن این کشور، علاوه بر معرفی مسیحیت به مردم این کشور، همه مارهای این جزیره ی سبز را جمع آوری کرده، و آنها را از بالای صخره ای که چهل شبانه روز در آنجا عزلت گزیده و روزه گرفته بود، به دریا انداخته است.
اما سوی دیگر داستان حاکی از آن است، با اینکه امکان دارد این عنصر شخصیتی افسانه ای به نام سنت پاتریک خوشایند به نظر بیاید، جستجوی علمی و نگاهی کوتاه به تاریخ نشان می دهد، با وجود کارهای بسیار شاخص این شخص، اما اخراج مارها از ایرلند کار او نبوده است!
حقیقت این است که در واقع هیچ گاه هیچ ماری در ایرلند وجود نداشته و هیچ گونه سابقه ی فسیلی از مارها در آنجا دیده نمی شود و آن گونه که برمی آید، هیچ گاه هیچ نوع ماری، نه تنها در ایرلند که در تمام بریتانیا وجود نداشته است. البته بعدها چند نوع از مارهای موجود در دنیا توانستند به انگلیس راه پیدا کنند؛ اما چگونه؟
در دوران عصر یخبندان، ایرلند و انگلستان دو سردسیری بودند که به هیچ وجه زیستگاه مناسبی برای خزندگان خونسردی چون مارها نبودند. سپس ده هزار سال پیش، وقتی که یخ ها آب شده و این دو سرزمین به اروپا متصل شدند، مهاجرین به سمت این کشورها روانه شدند. حیواناتی که طی این دوره توانستند به بریتانیا راه پیدا کنند، خرس های قهوه ای و گرازهای وحشی بودند.
وقتی که یخ ها حدود ۸۵۰۰ سال پیش شروع به ذوب شدن کردند، سرزمین بین ایرلند و انگلیس پدیدار شد، حال آنکه حدود ۶۵۰۰ سال پیش، زمین های بین انگلیس و اروپا به زیر آب فرو رفتند و همین فرصتی برای مارها بود تا به سمت انگلستان روانه شوند.
ایرلند تنها کشوری نیست که مار در آن یافت نمی شود، بلکه ساکنان ایسلند، گرینلند، هاوایی، نیوزلند، بخش هایی از کانادا، شمال روسیه و البته قطب شمال نیز از شر مارها در امان هستند.
این گونه به نظر می رسد که مار تمثیلی از کفر و شرک و گناه بوده باشد؛ یعنی سنت پاتریک با رساندن مسیحیت به سواحل ایرلند، این رذایل را از این کشور بیرون کرده است.
تنها خزنده ی پر جرأتی که توانسته خود را به ایرلند رسانده و تولید مثل کند، مارمولک است. جالب است بدانید زمانی مالکیت بر روی مار و خرید آن به نوعی نماد موقعیت بالای اجتماعی بوده و با سقوط اقتصاد ایرلند، این دیدگاه به پایان رسیده است، چون بیشتر آنها به سبب هزینه های بالای نگهداری توسط صاحبانشان کشته شده یا به دریا انداخته می شدند.