فورد اعلام کرد که میخواهد تا سال ۲۰۲۱ یک ماشین کاملا خودران و بدون فرمان یا پدال بسازد. این وسیله بازار سرویسهای اشتراک و سفارش خودرو را هدف قرار میدهد.
فورد برای ساخت این خودرو با چند استارت آپ وارد همکاری شده که شامل سرمایهگذاری در این شرکتها میشود: «ولودین»، استارت آپی که حسگرهای «لایدار» (LIDAR) میسازد؛ «سایپس» (SAIPS)، شرکتی که نرمافزار یادگیری ماشینی و بینایی کامپیوتری طراحی میکند؛ توافقنامه با شرکت Nirenberg Neuriscience برای تکنولوژی «شبکیه مجازی» و سرمایهگذاری در یک شرکت Civil Maps که نقشههای سه بعدی تهیه میکند.
این شرکت همچنین مرکز تحقیقات و نوآوریاش را در پالو آلتوی کالیفرنیا گسترش میدهد و میخواهد تعداد اعضای تیم را تا پایان سال بعد دو برابر کند.
مدیران فورد میگویند این شرکت در مرحلهای نیست که خودرویی را به نمایش بگذارد یا حتی درباره ویژگیهای آن چیزی بگوید. به جای آن کاملا روی آماده کردن نرمافزار و سختافزار لازم برای این خودروی بدون راننده تمرکز کرده است.
خودرویی که فورد میسازد قرار است در سطح ۴ استاندارد «انجمن بینالمللی مهندسان خودروسازی» (SAE) برای رانندگی خودکار باشد. به این ترتیب، چنین خودرویی میتواند تمام جوانب رانندگی را کنترل کند. البته رانندگی آن به مناطق و نواحی خاص و تاییدهشدهای محدود است. این خودرو ممکن است فقط به جزیرهی منهتن محدود باشد یا در مسیرهای مشخصی خارج از منهتن حرکت کند تا به فرودگاه برود.
ماشین خودران بدون فرمان و پدال
«کن واشنگتن»، معاون ارشد تحقیقات و مهندسی پیشرفته فورد میگوید: «در یک سرویس رانندگی، ممکن است محیط یا منطقه تعیین شده به اندازه کافی بزرگ باشد تا یک مشتری از مرکز شهر به فرودگاه یا بندر برده شود.»
طی پنج سال آینده، فورد و بقیه صنایع خودروسازی، علاوه بر ساخت نرمافزار و سختافزار باید از دولتها بخواهند قوانین و مقرراتی را تعیین کنند که به آنها امکان ارایهی این خودروها را میدهد. فورد، گوگل و اوبر اوایل سال میلادی جاری برای تشکیل یک گروه لابیگری ماشین خودران با یکدیگر متحد شدند.
فورد میخواهد در ابتدا این خودرو را به سرویسهای اشتراک خودرو مثل اوبر و لیفت بفروشد. دقیقا مشخص نیست که فورد درباره آینده این تکنولوژی بدون فرمان و پدال چه فکری میکند؛ اینکه آیا چنین محصولی میتواند به بازار مصرفی راه یابد یا آیا جایگاهی در ناوگان خودروها پیدا میکند. اما میدانیم که این شرکت در مرحله اول، نمیخواهد خودرویش را به مشتریان بفروشد. در نهایت، پس از سالها ارایه خدمات اشتراک خودرو، شاید تکنولوژی رانندگی خودکار آماده عرضه به عموم مردم شود.