تاریخچه بادکنک ها!

بادکنک های در اصل همان بالون های کوچکی (Toy Balloon) هستند که به منظور بازی کودکان، دکوراسیون و تبلیغات درست شده اند. این بادکنک ها لاتکس یا مواد لاستیکی یا پلاستیک های آلومینیومی ساخته می شوند و با هوا یا هلیوم پر می شوند.

معمولا سایز آنها از 10 تا 30 سانتی متر در قطر تغییر می کند (برای اطلاع از نحوه اندازه گیری بادکنک به مطلب همه چیز درباره بادکنک رجوع فرمایید) اما بادکنک ها را در انواع مختلفی از سایزها و شکل ها می توان مشاهده کرد.

بادکنک ها را می توان جزو اختراعات مدرن حساب کرد اما واقعیت آن است که چیزهایی شبیه به آن از قرن ها پیش وجود داشته است. نقاشی هایی از قرن 14 میلادی هست که در آن چیزی شبیه به بادکنک را با مثانه خوک درست کرده اند.

همچنین گالیله دانشمند معروف از مثانه خوک باد شده برای اندازه گیری وزن هوا استفاده کرد.

اما کسی که برای اولین بار بادکنک را به شکلی فعلی اختراع که نیز یک دانشمند صاحب نام و بزرگ دیگر به نام مایکل فارادی (در دبیرستان و دانشگاه حتما نام ایشان را شنیده اید یا می شنوید) است. اودر سال 1824 اولین بادکنک لاستیکی را اختراع کرد و از آنها برای آزمایشاتی با هیدروژن در موسسه سلطنتی لندن استفاد نمود.

بنابراین بادکنک های لاستیکی نیز یک پایگاه علمی دارند!!!

فارادی برای درست کردن بادکنک لاستیکی دو لایه لاستیک چسبناک را به هم چسباند و داخل آن را با آرد پوشاند تا به یکدیگر نچسبند اما به لبه های لاستیک ها آرد نزد و آنها را به یکدیگر پرس کرد و به این شکل اولین بادکنک لاستیکی بوجود آمد.

حدود یک سال پس از اختراع فارادی بادکنک ها در دسترس مردم قرار گرفتند. توماس هندکاک که یک تولید کننده لاستیک بود بادکنک ها را به صورت کیت های خودساز (که خود خریدار باید زحمت سرهم بندی اش را می کشید)  عرضه کرد که شامل یک بطری محلول لاستیک و یک سرنج بود.

اولین بادکنک لاتکس نیز در لندن متولد شده است. آقای اینگرام در سال 1847 اولین بادکنک لاتکس را تولید کرد اما تا سال های دهه سی قرن بیستم هیچ کس نتوانست به انبوه بادکنک تولید کند.

بادکنک های فویلی نیز در سال ها 1970 تولید شدند . بادکنک های فویلی مدت زمان بیشتری نسبت به بادکنک های لاتکس و لاستیکی گاز هلیوم را درون خود نگه می داشتند و همچنین سبک تر نیز بودند.

امروز بادکنک ها از لاستیک، لاتکس، رشته ها نایلون، پلی کلرورپن در رنگ های مختلفی ساخته می شوند.

برای پر کردن یک بادکنک شما می توانید از نفس خودتان استفاده کنید اما اگر تعداد بادکنک ها زیاد هست حتما از یک پمپ هوا یا تلبه بادکنک استفاده کنید.

اگر می خواهید که بادکنک در هوا شناور شود باید آن را با یک گاز سبکتر از هوا پر کنید، به عنوان مثال هلیوم! هلیوم یک گاز بسیار عالی برای پر کردن بادکنک است زیرا آتش نمی گیرد و سمی هم نیست (می شود آن را تنفس کرد).

اگر بادکنکی که با گاز هلیوم پر شده است لاتکس یا لاستیکی باشد تقریبا تا یک روز در هوا شناور می ماند زیرا هلیوم مولکول های ریز دارد که از لابه لای سطح لاتکس یا لاستیک عبور می کند. البته گاز هلیوم در بادکنک های فویلی زمان بیشتری دوام می آورد.

درون بادکنک ها را با آب نیز می توان پر کرد ، به این بادکنک ها اصطلاحا بادکنک های آب بازی می گویند چون زمانی که پرتاب می شوند و به جسم ی می خوردند می ترکند و آب درونشان پخش می شود. بادکنک های آب بازی نیز به طور عمده برای جشن ها و بازی ها مورد استفاده قرار می گیرد به خصوص در کشورهایی مثل هند، نپال و ... برای جشن ها و مراسم های دینی.

استفاده از این بادکنک های آب بازی برای جشن پایان مدرسه در ایتالیا به یک سنت تبدیل شده است. هر ساله دانش آموزان در روز آخر سال تحصیلی با بادکنک های پر آب از خجالت هم در می آیند و آخرین روز مدرسه را جشن می گیرند.

نویسنده :امین سامی

بالونچی بالونچی، خوراک مهمانی ها balloonchi : سایت تفریحی چفچفک