استفاده از آلومینیوم در قسمت‌های مختلف بدنه و جای بار وانت فورد F 150 باعث تردیدهایی در مورد مقاومت و استحکام آن هنگام بارگیری اشیای بزرگ، سنگین یا خشن شده است. شورولت نیز از این موضوع برای تبلیغ وانت سیلورادوی خود نهایت استفاده و بهره را برده است.
آزمونی که شورولت ترتیب داده در ابتدا شامل خالی کردن تعداد ۵۵ بلوک سیمانی به وزن کل ۳۷۴ کیلوگرم از ارتفاع ۱٫۵ متری روی عرشه قسمت بارگیری دو خودروی سیلورادو و F 150 است. دو خودرو پهلو به پهلوی هم قرار گرفته‌اند تا ثابت شود که استحکام و مقاومت جای بار فولادی شورولت بیش از همتای آلومینیومی آن است. این آزمون ۱۲ بار تکرار می‌شود و نهایتاً شاهد فرورفتگی‌ها و خراش‌هایی روی عرشه شورولت سیلورادو هستیم در حالی که عرشه فورد مقاومت کمتری داشته و در یک نقطه نیز با پارگی و سوراخ شدگی مواجه شده است.
آزمون دوم نیز سناریویی مشابه است. یک جعبه ابزار بزرگ فولادی در گوشه جای بار قرار گرفته و به روی عرشه هل داده می‌شود. نتیجه برخورد گوشه تیز آن با کف عرشه فورد، پارگی دور از انتظار است در حالی که شورولت به‌خوبی این آزمون را نیز با حداقل خسارت پشت سر می‌گذارد.
حال سؤال اینجاست که ایده جای بار آلومینیومی با وجود مزایای آن یک ایده بد برای یک خودروی وانت ویژه کارهای سنگین به شمار می‌رود؟