هرچند برای تشویق کودکان به ورزش کردن و جلب توجه والدین به کم‌تحرکی آنها روزی با نام روز جهانی پیاده‌روی تا مدرسه ابداع شده است، اما تنها معدودی از والدین راضی می‌شوند فرزند دلبندشان را حتی در چنین روزی پیاده به مدرسه بفرستند. دلیلش هم این است که آنها معتقدند رساندن بچه‌ها تا مدرسه یا سوار کردن آنها در تاکسی یا اتوبوس ایمنی بیشتری دارد تا اینکه بچه‌ها را تنها و پیاده به مدرسه بفرستیم و دایم خیالمان ناراحت تصادف یا بچه‌دزدها باشد.
البته بسیاری از بچه‌ها در مسیر مدرسه نباید از خیابان‌های اصلی عبور کنند ولی هنوز پدر و مادرها ترجیح می‌دهند آنها را به سرعت با ماشین برسانند و نتیجه این می‌‌شود که خیلی از کودکان مدرسهای از تنها فرصت ورزش کردن در طول روز هم محروم می‌شوند. بعضی از تحقیقات نشان می‌دهد که ۶۰ درصد بچه‌ها با اتوبوس‌های شهری به مدرسه می‌روند و بقیه هم یا از سرویس مدرسه استفاده می‌کنند یا پدر و مادر آنها را به مدرسه می‌رساند. تنها ده درصد کودکان قدم‌زنان یا دوان‌دوان سوی مدرسه می‌روند.
علا‌وه بر این، تحقیقات نشان می‌دهد که تنها ۲۰ درصد از کودکان مدرسهای روزانه نیم ساعت ورزش را سوای کلاس ورزش مدرسه در برنامه خود دارند. این امر خطر چاقی کودکان و بیماری قلبی و دیابت را در آینده آنها افزایش می‌دهد.
هرچند منظورمان این نیست که کودکتان را در کنار بزرگراه تنها رها کنید، اما پیشنهاد می‌کنیم برای تشویق آنها به تحرک و فعالیت بدنی، با درنظر گرفتن اصول ایمنی و با آموزش قوانین راهنمایی برای عابران پیاده آنها را پیاده به مدرسه بفرستید. به این دونکته هم توجه کنید: اول اینکه برای این کار بهتر است کودک با دوستانش باشد و دوم اینکه کیف سنگینی را حمل نکند و اگر از کوله‌پشتی استفاده می‌کند آن را درست حمل کند: کوله‌پشتی نباید بیش از ۱۵ تا ۲۰ درصد وزن خود کودک باشد، باید از هر دو بند آویزان شود و نباید از فاصله ده سانتی‌متری بالای خط کمر. پایین‌تر بیاید.