درواقع نسل بیت به دنبال نمایش تصویری کاریکاتورانه از زندگی مردم دهه‌های ۱۹۵۰ و۱۹۶۰ میلادی بود. درست زمانی که ماده‌گرایی مردم شدت گرفته بود و بیش از هر زمانی به ظواهر اهمیت می‌دادند بیت‌ها با سبک زندگی نا‌منظم و بی قاعده‌شان خلاف جریان حاکم حرکت می‌کردند.
استایل بیت نیک
جنبش بیت‌نیک در دهه‌ی ۱۹۵۰ میلادی در سال‌های پس از جنگ شکل گرفت. اساس این شکل‌گیری مخالفت گروهی از هنرمندان، نویسندگان و روزنامه‌نگاران ساکن سواحل شمالی سان فرانسیسکو، منطقه‌ی گرینویچ نیویورک و ونیز غربی در لس‌آنجلس، با ماتریالیسم در سال‌های پس از جنگ بود. این گروه که اغلب شخصیت‌های برجسته و شناخته‌شده ادبی و هنری بودند در یک جنبش اعتراضی علیه فرهنگ حاکم بر جامعه و با پیوند عقاید و هنرشان سعی داشتند تا این مخالفت را ابراز نمایند.
اولین بار اصطلاح بیت‌نیک در سال ۱۹۵۷ توسط روزنامه‌نگاری اهل سان فرانسیسکو به نام هرب کین مورد استفاده قرار گرفت. بسیاری بیت‌نیک را یک جریان رسانه‌ای ضدفرهنگی و ضدماتریالیستی می‌دانند و بیش از هر حوزه‌ای بر پیوند نسل بیت با ادبیات و موسیقی تاکید دارند، با این حال تاثیر تفکرات بیت‌نیک در دیگر هنرها همچون هنرهای تجسمی و مد نیز بارز و قابل بحث است.
طرفدران جنبش بیت با رسوم سنتی و آداب قدیمی بیگانه بودند، به مشکلات اجتماعی و اتفاقات سیاسی واکنشی نشان نمی‌دادند و بیش از هر چیز مدافع حریم شخصی بودند. بیت‌ها همچنین به اشراق و سلوک علاقه‌ی زیادی داشتند و موسیقی جاز یکی از ابزارهای این سیر و سلوک محسوب می‌شد. احتمالا استایل بیت‌نیک را درمیان شخصیت‌های کارتونی شرورانه هم دیده‌اید که این‌هم بخشی از همان جریان رسانه‌ای نسل بیت محسوب می‌شود.
استایل ضدمد بیت‌نیک
بیت‌نیک هم مانند بسیاری از سبک‌ها ضد مد محسوب می‌شود، درست زمانی که رنگ و لعاب و طرح و نقش، مد دهه‌ی ۱۹۵۰ را در دست گرفته بود بیت‌ها با پوشیدن چندین تکه لباس سیاه، خود را به عنوان استایلی ضدمد معرفی کردند.
اصل اولیه‌ی زندگی نسل بیت بر راحتی و ژولیدگی است و در یک تصویر کلی استایل بیت‌نیک ترکیبی از تکه‌های سیاه کژوالی است که به زیبایی و سادگی کنار هم چیده شده‌اند. همچنین سیلوئت‌ها در این سبک اغلب ساده و راسته و عاری از حجم‌های عجیب و نامتعارف هستند. گاهی تمام تکه‌ها مشکی و گاهی از یک تکه سفید و مشکی راه راه هم در ترکیب استایل‌شان گنجانده می‌شود و در بسیاری از موارد شبیه مینیمال‌ها لباس می‌پوشند.
پیراهن‌ها و بلوز‌های یقه اسکی و یقه قایقی از مدل‌های محبوب بیت‌هاست. شلوارهای استرچ، جین‌های راسته، بویفرند جینز آبی یا مشکی و جوراب شلواری هم تکه‌های دیگری هستند که معمولا در ترکیب استایل بیت‌نیک می‌بینید. تقریبا در تمام لباس‌هایشان اصل سادگی و راحتی رعایت می‌شود و درگیر زرق وبرق و المان‌های اضافی روی لباس‌ها نیستند. بیت‌ها کفش‌های تخت و راحتی می‌پوشند و کمتر زمانی پیش می‌آید که کفش پاشنه‌بلند به پا کنند.
کلاه یکی از اکسسوری‌های مورد علاقه و مهم برای بیت‌هاست، کلاه بره (beret) و دیگر مدل‌های هنری در این استایل بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد. عینک دیگر اکسسوری مهم بیت‌نیک استایل است که حتی ممکن است بیش از ساعت و جواهرات استفاده شود، چه عینک آفتابی و چه عینک‌های طبی که هر دو در فریم‌های گرد و معمولا بزرگتر از اندازه‌ی نرمال در بین طرفداران این سبک محبوب هستند.
بیت‌ها معمولا زیورآلات چندانی در ترکیب استایل‌شان استفاده نمی‌کنند و گاهی تنها یک جفت گوشواره استیل یا نقره تمام اکسسوری آن‌هاست. جالب است که بدانید کتاب به عنوان یک اکسسوری در ظاهر بیت‌نیک استایل ترکیب می‌شود و گاهی به جای کیف تنها یک کتاب در دست می‌گیرند و راهی کافه‌ای برای دیدن دوستانشان می‌شوند.
آرایش مو و صورت هم در این سبک تحت تاثیر اصل مهم بیت‌ها یعنی ژولیدگی و راحتی کاملا ساده و بی تکلف است. بیت‌ها از همان ابتدا با وجود مد‌های عجیب و غریبی که در دهه ۱۹۶۰ برای آرایش مو به وجود آمده بود موهایی بلند، صاف و رها داشته‌اند. رنگ موی اکثرشان طبیعیست و از دیگر مدل‌های مورد‌علاقه‌شان می‌توان به موی چتری اشاره کرد.
در آرایش چهره رنگ پوست طبیعی دارند، گاهی اوقات خط چشمی ساده می‌کشند و رژلب‌هایی که استفاده می‌کنند معمولا مات و همرنگ پوست است. در مورد آقایان طرفدار این استایل هم همین‌طور است، معمولا با چهره‌ای طبیعی و موهایی که گاهی بلند و رهاست دیده می‌شوند.
ممکن است استایل بیت‌نیک با سبک‌هایی همچون راک و مینیمال اشتباه گرفته شود که این به خاطر استفاده کلیدی از رنگ مشکی در هر سه سبک است و البته استایل آیکون‌هایی همچون آدری هپبورن که متعلق به هر دو سبک مینیمال و بیت‌نیک هستند.
