معمولا وقتی صحبت از مومیایی می‌شود مصر باستان به ذهنمان می‌آید، اما فرهنگ‌های زیادی در سراسر جهان از مومیایی استفاده می‌کرده اند.
قبیله آنگا در منطقه آسکی در پاپوآ گینه نو یکی از این فرهنگ‌ها است. هرچند مومیایی‌های آنگا در باند پیچیده نشده و در مقبره قرار ندارند. آن‌ها به صورت باز در بالای صخره رو به روستایی که زمانی در آن زندگی می‌کرده اند، ر‌ها شده اند.
یکی از مهمترین فرآیندهای مومیایی کردن حذف رطوبت از بدن مرده است، زیرا آب باعث تجزیه جسد می‌شود و بدن تجزیه شده توسط مومیایی حفظ نمی‌شود. مصریان باستان با پوشاندن بدن مرده با نمک و ترکیب موادی که خواص خشک کننده دارند به این دست یافتند. اما قبیله آنگا از حرارت دادن اجساد روی آتش استفاده می‌کردند.
بعد از اینکه جسد دودی و خشک می‌شد، با گل اخری (شکل گلی آهن اکسید) پوشیده می‌شد. مومیایی کردن در سال ۱۹۴۹ به پایان رسید و مومیایی‌های باقی مانده اکنون به دقت توسط روستاییان حفظ و ترمیم می‌شود.
