لابستر یکی از موجودات دریایی و از دسته ی سخت پوستان است. لابسـتر که به آن کرکُند یا شاه میگو هم گفته می شود یکی از غذاهای مورد علاقه ی برخی مردم دنیا است. اما آیا می دانستید که معروفترین روش طبخ این موجود دریایی این است که لابسـتر را زنده در آب در حال جوشیدن فرو می برند و می پزند؟
چرا «لابسـتر» ها را زنده می پزند؟
آیا لابستر ها درد می کشند؟ توجیه این افراد چیست؟
براساس گفته ی زیست شناسان لابسـترها درد را براساس تعریف ما انسانها از آن احساس نمی کنند. واکنش لابستر به درد با آنچه در مغز انسان در هنگام درد کشیدن رخ می دهد متفاوت است. درد یک احساس ذهنی است. لابسـترها و انواع مختلف میگوها و خرچنگ ها “مغز واقعی” ندارند و شیوه ی تعامل آنها با درد متفاوت است. به عبارت دیگر لابستر مغز یا واحد پردازشی اجتماع یافته و مرکزی ندارند و تعریف درد برای لابسـتر فرق می کند.
اما در مقابل لابسـترها نسبت به آسیب در بافت بدن از نظر فیزیکی و هورمونی واکنش نشان می دهند. آنها هم می توانند درد را در سطوح مختلفی لمس کنند. دانشمندان می گویند هورمونی که لابسـترها در هنگام زنده پخته شدن در دیگ از خود آزاد می کنند، هورمون “کورتیزول” است، یعنی همان هورمونی که جسم انسان در هنگام درد و استرس و التهاب از خود ترشح می کند.
در برخی کشورهای دنیا از جمله آلمان پختن لابسـتر به این شکل ممنوع است و باید لابسـتر را قبل از پختن با چاقو ضربه ای بزنند، این ضربه شاید لابسـتر را نکشد، اما لا أقل با بی حس کردن باعث کاهش واکنش عصب های او در مواجهه با آب جوش خواهد شد.
