قرن شانزدهم زمان مناسبی برای حضور یک سیاهپوست در میان اروپایی ها به خصوص پرتغالی ها نبوده است. پرتغال زودتر از همه تجارت برده را آغاز کرد و برده های آفریقایی را در سفرهای خود به همراه می بردند. به همین طریق کسی که امروزه از او با عنوان یاسوکه یاد میشود پا به ژاپن گذاشت.
یاسوکه احتمالا اصلیتی از مستعمره ی پرتغال موزامبیک دارد اما منابعی نیز بر این باورند که او ممکن است اهل کنگو باشد، ولی در لابلای کتاب های تاریخی به فراموشی سپرده شده بود. به هر حال وی هم در میان ژاپنی ها و هم در میان پرتغالی ها به عنوان فردی با ابهت شناخته می شود.
وی با قدی تقریبا دو متری یک سر و گردن بالاتر از قد متوسط ژاپنی های آن زمان بود؛ بنابراین، جای تعجبی هم ندارد که نظر ارباب بزرگ، اودا نوبوناگا به وی جلب شده باشد.
اودا یک ارباب ساده نبود. این ارباب بزرگ به چندین قرن جنگ داخلی در ژاپن پایان داد و اساس کشوری متحد را بنا نهاد. به هر طریقی که بوده است، وی موفق شده تا پرتغالی ها را متقاعد کند که یاسوکه را به عنوان یک آزادمرد و جنگاور به او ببخشند. طی یک سال اودا او را به سامورایی ارتقا درجه داد. این عنوان در آن زمان موروثی بود. به محض اینکه وی به زبان ژاپنی مسلط شد به یکی از مورد اعتمادترین مشاورین ارباب تبدیل شد.
پرواضح است که این موضوع اصلا خوشایند یاسوکه نبود، چرا که پذیرش او در فرهنگ ژاپنی کاملا وابسته به ارباب بزرگ بود. با اینکه به راحتی تسلیم نشد اما در نهایت شمشیر بر زمین نهاد و به خدمت معبد بودایی ها درآمد. این آخرین تذکره از وی در کتاب های تاریخی است.
در سال های اخیر نام او در فرهنگ غرب و ژاپن بیشتر روی زبان ها میچرخد و حتی خبرهایی مبنی بر تولید فیلمی از زندگینامه ی او به گوش می رسد. فقط امیدواریم که دی کاپریو را به عنوان بازیگر نقش او انتخاب نکنند.
دیدگاه ها ۱