چهار دانشمند ناتوان که دنیای امروز ما را شکل دادند

این دانشمند آلمانی فرمول برابری جرم و انرژی خود را در سال ۱۹۰۵ ارائه داد، نظریه ی نسبیت عام خود را در سال ۱۹۱۵ تکمیل کرد، به خاطر خدماتش به فیزیک نظری در سال ۱۹۲۱ جایزه ی نوبل را به خانه برد و اثر فوتوالکتریک، قدمی حیاتی در پیشبرد نظریه ی کوانتومی را کشف کرد. 
چه چیزی بالاتر از اینهاست؟ با اینکه تا پس از مرگ او چیزی به نام اوتیسم تعریف نشده بود، بسیاری بر این باورند که اینشتین دچار اوتیسم بوده است. وی با مشکلات بسیاری از جمله در ارتباطات اجتماعی، یادگیری در مدرسه روبه رو بود و اینکه اصلا دوست نداشت مورد تماس جسمی قرار بگیرد. الباقی این رفتار او را نتیجه ی مستقیم عشق او به دانش برمی شمرند. وی همچنین مبتلا به اختلال در خواندن یا دیسلکسیا بود. 


درباره ی این فیزیکدان خبره نیز گفته می شود که مبتلا به اوتیسم بوده است. وی اغلب فراموش می کرد، غذا بخورد، چون بسیار روی کار خود متمرکز بود. وی همچنین در تمام زندگی خود از لکنت زبان و صرع رنج می برد. وی آنقدر از این مشکل خود آگاه بوده که هنگام سخنرانی درخواست می کرده تا پنجره ها بسته باشند، مبادا افرادی در خیابان متوجه لکنت زبان او شوند. 
با وجود این مشکلات وی به دلیل نظریه ی گرانش خود و چندین نظریه ی مهم دیگر خود در آغاز تحولات علمی قرن هفدهم مشهور شده است.

۳.توماس ادیسون
این فیزیکدان و کارآفرین خالق فونوگراف، دوربین فیلمبرداری و اولین نمونه ی موفق لامپ تابان است. وی همچنین از ناتوانی در یادگیری، ناشنوایی و دیابت رنج می برده است. وی تا دوازده سالگی قادر به خواندن نبوده است. ادیسون سرانجام در اثر دیابت در منزل خود و در سال ۱۹۳۱ دار فانی را وداع گفت. 


این فیزیکدان و کیهان شناس انگلیسی در زمینه های کیهانی، نسبیت عام و گرانش کوانتومی، به خصوص سیاهچاله ها و تکینگی ها بسیار شناخته شده است.
اما وی هنوز در میان ماست و به جامعه ی علم خدمت می کند. وی از دهه ی ۹۰ میلادی به الگوی کسانی تبدیل شده که با ناتوانی های جسمی درگیر هستند.