طرفداران خودروهای اسپرت روزهای دیوانه‌وار دههٔ ۸۰ را به خاطر مرگ خودروهای دو سرنشینه سرزنش می‌کنند. با داشتن قدرتی مشابه و هیجان زیاد، همچنین وجود صندلی‌های عقب لوکس و صندوق بزرگ، فهمیدن این نکته که چرا خودروهای اسپرت مورد بی‌مهری قرار گرفتند و در برابر موج عظیم هاچ‌بک‌های داغ شکست خوردند آسان است.
۳۰ سال جلوتر می‌آییم و می‌بینیم که هاچ‌بک‌های داغ حتی قوی‌تر از قبل شده‌اند اما به نظر می‌رسد که خودروهای اسپرت نیز جانی تازه گرفته‌اند. فیات ۱۲۴ اسپایدر جدید خواهر دوقلوی مزدا MX-5 است اما مزدا در امر فروش قوی‌تر عمل می‌کند؛ اما خودروی داغ غیرقابل‌انکاری که در این بخش از بازار حضور یافته آبارث ۱۲۴ اسپایدر جدید است که قول داده با عملکرد خود یاد خودروهای اسپرت قدیمی را زنده کند.
مزدا MX-5 به مدت ۲۵ سال پدر رودسترها بوده و هنوز هم هست اما نباید آن را قدرتمند بنامید. مزدا دوست دارد تا چیزها را خالص و غیر پیچیده نگه دارد اما این راهی نیست که آبارث انتخاب کرده باشد. این برند مأموریت جدیدی دارد و آن ساخت خودروهای اسپرت هیجان‌انگیز است.
زیر کاپوت خودرو همان پیشرانهٔ بنزینی ۱٫۴ لیتری توربویی را می‌یابید که ساختهٔ فیات است اما قدرت آن به ۱۶۸ اسب بخار افزایش یافته و گشتاور نیز با ۱۰ واحد افزایش به ۲۵۰ نیوتون متر رسیده است. برخی اشاره خواهند کرد که آبارث می‌تواند نیروی بیشتری را از پیشرانه بگیرد چراکه مدل ۶۹۵ Biposto 187 اسب بخار قدرت دارد؛ اما آبارث می‌گوید که می‌خواهد تا بالانسی مناسب بین شاسی این خودرو و قدرت ۱۶۸ اسبی آن ایجاد نماید. شتاب صفر تا ۱۰۰ کیلومتر در ساعت این خودرو در ۶٫۷ ثبت می‌شود که یک ثانیه سریع‌تر از MX-5 با پیشرانهٔ ۲ لیتری و ۰٫۸ ثانیه سریع‌تر از فیات است. حداکثر سرعت این خودرو نیز به ۲۳۰ کیلومتر در ساعت ختم می‌شود.
برخلاف فیات، دیفرانسیل لغزش محدود وجود دارد درحالی‌که سیستم تعلیق دوبل جناغی در جلو و تنظیمات ۵ اتصالی در عقب باقی مانده‌اند؛ اما درحالی‌که رودستر ژاپنی تنها از دامپرهای بیلشتین استفاده می‌کند اما این عقرب ایتالیایی از نسخه‌های “Abarth by Bilstein” (دامپرهایی که اختصاصاً برای پیشرانه‌های متفاوت آبارث باز تنظیم شده‌اند و ابعاد کمی طویل‌تری دارند) سود می‌برد. گیربکس ۶ سرعتهٔ دستی به‌صورت استاندارد در خودرو نصب می‌شود اما استفاده از گیربکس ۶ سرعتهٔ اتوماتیک با پدال شیفترها هزینهٔ اضافی ۲۰۴۰ پوندی را در پی خواهد داشت. سیستم اگزوز مونزا رکورد با ۴ خروجی نیز تکمیل‌کنندهٔ کار هستند.
فیات اصرار می‌ورزد که ۱۲۴ یک طرح رترو است اما آبارث چیزی بیش از این‌ها را نشان می‌دهد. ۵ نوع رنگ بدنه با نام‌های خاطره‌انگیز وجود دارند مثل سفید تورینی ۱۹۷۵ و یا رنگ قرمز ۱۹۷۲ کاستا براوا که در خودروی حاضر در تست دیده می‌شود. آبارث ۱۲۴ اسپایدر می‌تواند با پکیجی سفارش داده شود که ظاهر خودرو را شبیه میراث گذشته می‌کند. این پکیج کاپوت مشکی مات را به خودرو اضافه می‌کند که اشاره‌ای لطیف به خودروهای رالی ۱۲۴ اسپایدر در دههٔ ۷۰ است. صندوق‌عقب نیز به این رنگ درآمده است.
پکیج فوق‌الذکر هزینهٔ اضافی را به خریدار تحمیل نمی‌کند اما بدون آن هم ۱۲۴ نمایی جذاب دارد. نمای جلوی خودرو و سپرهای عقب حس بدجنسی را القا می‌کنند و رینگ‌های آلیاژی ۱۷ اینچی و نشان‌های آبارث در خودرو به چشم می‌خورند. به نظر ما این خودرو بهتر از نسخه‌های معمولی فیات به چشم می‌آیند.
با فشردن دکمه استارت اولین چیزی که توجه شما را جلب می‌کند صدا است. در مزدا MX-5 و فیات ۱۲۴ اسپایدر تقریباً یک صدای خرخر در هنگام استارت وجود دارد اما آبارث آتشی را به پا می‌کند. با فشار دادن پدال گاز صدای پیشرانه برمی‌خیزد. خودروی حاضر در تست گیربکس سفارشی اتوماتیک را داشت و زمانی که شما حالت اسپرت را انتخاب می‌کردید، شتاب‌گیری سنگین آن اندک تکانی را ایجاد می‌کرد و صدای اگزوز نیز جذاب و شنیدنی بود.
فرمان خودرو نیز بازنگری شده اما هنوز هم به‌طور دل‌چسبی دقیق بوده و بازخورد بسیاری را ایجاد می‌کند. تکان‌های بدنه کنترل شده و اگر توربوی پیشرانه را در محدودهٔ مناسبی بکار بگیرید، خودرو بیشتر از آن چیزی که در چنته دارد را به شما تحویل می‌دهد. با تحت‌فشار گرفتن خودرو کم نیاورده و چسبندگی خوبی دارد و اگر به اندازهٔ کافی شجاع باشید، هیجان زیادی را ایجاد می‌کند. در این حالت چرخ‌های عقب می‌توانند کشش خود را حتی با روشن بودن کنترل کشش از دست دهند.
هرچند که آبارث یک خودروی چابک است اما در همه زمان بی‌قرار نشان می‌دهد. صدای سیستم اگزوز اسپرت هرچند در رانندگی‌های پرفشار دوست‌داشتنی است اما هنگام رانندگی در شهر و یا بزرگراه‌ها می‌تواند خسته‌کننده باشد؛ اما بزرگ‌ترین انتقاد به گیربکس ۶ سرعتهٔ اتوماتیک وارد است.
شیفترهایی را که روی فرمان هستند فشار دهید تا دنده‌ها سبک‌تر شوند و می‌بینید که گیربکس واقعاً مکث دارد. همین داستان در رابطه با معکوس‌ها نیز برقرار است. هنگام کم کردن متوالی دنده‌ها در حین ترمزگیری در پیچ‌های تند، گیربکس نمی‌خواهد که تندوتیز عمل کند.
خوشبختانه گیربکس ۶ سرعتهٔ دستی لذتی واقعی است و ۱۲۴ اسپایدر را بیش‌ازپیش به کاراکتر هیجانی خود نزدیک می‌کند. گیربکس دستی سرزنده بوده و فواصل تعویض کوتاهی دارد. متأسفانه زمان کوتاهی را با نسخهٔ مجهز به گیربکس دستی سپری نمودیم اما سریعاً این نسخه را به گونهٔ اتوماتیک ترجیح دادیم.
داخل کابین، فیات و آبارث از طراحی داخلی کاملاً مشابه با مزدا استفاده می‌کنند، حتی سیستم اطلاعات سرگرمی نیز همان است اما هر کدام برند خود را نصب کرده‌اند. صندلی‌ها جدید هستند و لوگوی آبارث رویشان نصب شده و طرحی رترو دارند و پلاستیک‌های نرم بیشتری در آن استفاده شده که حس بهتری را ایجاد می‌کنند. تجهیزات استاندارد این خودرو دربرگیرندهٔ مواردی چون کروز کنترل، تهویه مطبوع، بلوتوث، رادیوی DAB و سیستم ناوبری و تریم صندلی‌های مشکی و مشکی/قرمز آلکانترا است.
کسانی که معتقدند قرار گرفتن نام آبارث بر پیشانی برخی از خودروهای فیات می‌تواند شهرت این برند را لکه‌دار کند، درنهایت می‌توانند شادی کنند. ۱۲۴ اسپایدر یک خودروی شایسته برای یکی از خاطره‌انگیزترین برندهای تیونینگ در این صنعت است. آبارث، خوش‌آمدی!
قضاوت نهایی
خب، اگر ۵ ستاره را برای فیات ۱۲۴ اسپایدر اختصاص دهیم، چندین و چند ستاره برای نسخهٔ سریع‌تر تضمین شده است؟ خب، اگر گیربکس اتوماتیک را در نظر نگیریم پاسخ مثبت است. متأسفانه گیربکس اتوماتیک استفاده شده در این خودرو چندان خوب کار نمی‌کند و قطعاً گیربکس دستی نسبت به آن ارجحیت دارد. در مجموع، تغییرات خوبی نسبت به فیات اعمال شده و درحالی‌که می‌توان روی پرفورمنس بیشتر بحث کرد اما درها برای ورود نسخه‌های قدرتمندتر در آینده باز است. آبارث ۱۲۴ اسپایدر سرشار از زندگی و زنده‌دلی است و رانندگی با آن هر کسی را سر ذوق می‌آورد. فقط برای کسب بهترین تجربه از گیربکس اتوماتیک آن دوری کنید.