قسم دو نوع است: الف: قسم براى انجام یا ترک کارى در آینده.
ب: قسم براى اثبات یا نفى چیزى. نوع اول: اگر قسم بخورد که کارى را انجام دهد یا ترک کند مثلا قسم بخورد که روزه بگیرد، یا سیگار نکشد، چنان چه عمداً مخالفت کند، باید کفّاره بدهد؛ یعنى یک بنده آزاد کند، یا ده فقیر را سیر کند، یا آنان را بپوشاند، و اگر اینها را نتواند باید سه روز پى در پى، روزه بگیرد.
در حق مادر: پای مادر را ببوس چرا که بهشت زیر پای اوست.
2. الجاد عزّ للاسلام... و الامر بالمعروف مصلحة للعامة و القصاص حقّنا للدماء.
جهاد کردن عزت اسلام است... و امر به معروف موجب صلاح عموم مردم می شود و قصاص حق است بر
1. م تشاور قوم إلا هدوا إلی رشدهم.
معاشرت کردن زیبا با مردم از نماد عقل است.
1. من قنع بما قسم الله له فهو من أغنی الناس.
هر کسی که قانع باشد به آنچه که خدا تقسیم می کند برای او، پس او از ثروتمندترین مردم است.
2. عجبت لمن عمل الدار الفناء و ترک دار البقاء.
تعجب می کنم از کسی که عمل انجام می دهد برای دنیای فانی در حالی که آخرت را ترک کرده است.
1. عالم ینتفع بعلمه أفضل من سبعین ألف عابد.
عالمی که به واسطه علمش به مردم بهره برساند بهتر از عابد است.
2. ما تنال ولایتنا إلا بالعمل و الورع.
عطا نمی شود ولایت ما مگر به سبب عمل کردن و ورع نمودن.
1.ثلاثة تورث المحبة: الدین و التواضع و البذل.
سه چیز دوستی را به دنبال دارد: دین، فروتنی، بذل و بخشش.
2. لست أحب أن أری الشاب منکم إلا غادی فی حالین إما عالماً أو متعلّماً.
نیست برای من دوست داشتنی تر از اینکه ببینم جوانی از شما را، مگر اینکه در دو حال باشد یا عالم
1. عونک للضعیف من أفضل الصدقة.
یاری رساندن به ضعیف بالاترین صدقه دادن است.
2.من کفّ غضبه عن الناس کفّ الله عنه عذاب یوم القیامة.
کسی که خشم خود را از مردم فرو نشاند خداوند متعال عذاب روز قیامت را از او فرو می نشاند.
نُبُوَّة، از مادّه نبأ به معنى خبر آوردن . و در اصطلاح شرع ، خبر آوردن از جانب خداوند بدون واسطه بشرى ، به قولى از ماده «نَبوة» به تخفیف واو ، و «نباوة» به معنى محلّ مرتفع زمین است ، و به جهت رفعت معنوى انبیا بر دیگر افراد بشر ، سمت آنها را نبوّت خوانند. (مجمع البحرین).
با وجود عقل و دانش بشری، دیگر چه لزومی به رسالت پیامبران است؟
قبل از ورود به بخش دوم تعالیم عالیه اسلام، لازم است بدانیم که اصول عقاید اسلام، ارتباط به فکر و اندیشه انسان دارد، لذا باید اعتقاد به آن از روىدلیل و اجتهاد باشد، امّا فروع دین که دامنه وسیع آن، همه جزئیّات و کلیّات زندگى، حرکات و سکنات انسان، از قبل از تولّد تا بعد از وفات را در برمى گیرد و انسان - غالباً - نمى رسد در همه آنها اجتهاد کند، مى تواند در آن از مجتهد جامع الشرایطى تقلید نماید.
حج یکی از مهمترین فروع دین اسلام است. مسلمانان با داشتن شرایطی مکلفاند در دهه اول ماهیالحجه به مسجد الحرام در شهر مکه در عربستان سعودی رفته و مجموعهای از اعمال نیایشی را بهجاآورند.
حج نخستینبار در دین ابراهیم انجام شد و تمام مناسک حج و عمره، احرام، لثم و لمس حجرالاسود، سعی بین صفا و مروه، وقفه در عرفات و رمی جمره، همگی پیش از اسلام متداول بود و تنها برخی تعدیلات در حج