مردم لرستان و قوم لر از دیرباز عزای خود را با خاک و گل تقسیم میکنند و در گوشه خاطر خود صحنه های دردناک صحرای نینوا و بدن های به خاک و خون افتاده ورق میزنند. خرم آباد هر ساله در عزای امام حسین (ع) رخت سیاه بر تن می کند و این جامه سیاه رنگ را با گل متبرک روز عاشورا آذین می بخشد. آئین خاص گل مالی در خرم آباد دارای چند مرحله است که از روز هفتم محرم که به روز "تراش عباس" موسوم است، شروع می شود.
در روز هفتم محرم همه عزاداران حسینی به حمام رفته و پس از اصلاح سرو صورت و نظافت کامل، لباسهای تمیز می پوشند که این روز را "تراش عباس" می نامند. از این روز به بعد، عده ای برای افروختن آتش در صبح عاشورا به جمع کردن و گردآوری هیزم در سطح شهر می پردازند تا اگر در روز عاشورا برف و باران ببارد و احیانا هوا سرد باشد عزادارانی که درگِل می افتند از سرما حفظ شوند.
ظهر تاسوعا همه اهالی خرم آباد بنا به رسمی دیرینه آیین چهل منبران انجام میدهند و در یکی از محلات خاص شمع و قندی به تبرک و پاسداشت محرومان کربلا نثار روحشان میکنند. غروب روز تاسوعا خرم آباد سراسر اندوه و ماتم است. همه بی تابند. حوضچه های خاک رس در سطح شهر آماده شده است و هیزم های جمع آوری شده نیز کنار حوضچه های خاک رس تپه شده است.
با شروع روز عاشورا در اولین ساعات روز صدای ساز و دهل با نوای سوزناک و غم انگیزی موسوم به نوای "چمریونه" عزاداران حسینی را به حضور در دستجات و هیئات عزاداری دعوت می کند. عزاداران با حضور در تکیه های محله و "گل مالی " کردن خود گرد آتش می ایستند تا از سرما محفوظ مانده و شروع به سینه زنی و عزاداری می کنند.
برخی نیز در نوبت هستند تا میاندار سرتاپایشان را با گل معطر روز عاشورا آذین ببندد. برخی دور آتش ایستاده اند تا گل روی لباسشان خشک شود، برخی دیگر نیز در نوبت هستند تا در گل عزای حسینی غلت بخورند و برخی دیگر نیز دوره زده اند و سینه می زنند و دستهایشان را گاهی در آسمان می چرخانند و سوزناک فریاد برمی آورند: هی روو...هی روو...هی روو...
دیدگاه ها ۱