شاهزاده ی عربی که در آمریکا برده شد

یک پزشک آمریکایی که پیشتر  به گینه رفته بود، عبدالرحمن را شناخت و به صاحب او گفت که عبدالرحمن فرزند حاکم مسلمان است و بهتر است او را آزاد کند. اما توماس فاستر به شدت با این موضوع مخالفت کرد. در سال ۱۸۲۶ میلادی یک روزنامه نگار آمریکایی نامه ای از امیرعبدالرحمن به خانواده اش در گینه فرستاد. از قضا نامه به دست سلطان مغرب افتاد.

سلطان مغرب از رئیس جمهور آمریکا جان آدامز خواست تا عبدالرحمن را آزاد کند. جان آدامز با این پیشنهاد موافقت کرد و دستور آزادی عبدالرحمن را صادر نمود.

شادی عبدالرحمن دیری نپایید زیرا فقط او و همسرش از بردگی آزاد شدند و ۹ فرزند او مشمول چنین دستوری نبودند. شاهزاده عبدالرحمن سعی کرد تا با جمع آوری ثروت فرزندانش را از خانواده ی فاستر بخرد، اما نتوانست بیش از نیمی از پول را به دست بیاورد.