باشگاهی که این نینجاکاران در آن آموزش می‌بینند در سال ۱۹۸۹ (۱۳۶۷ شمسی) تأسیس شد و در ۲۵ مایلی تهران در “قلعه جوقین” واقع شده است. این باشگاه ۴ هزار کارآموز زن دارد که در آینده به نینجاکارهای حرفه‌ای تبدیل می‌شوند. آنها یاد می‌گیرند از دیوارها بالا بروند و پایین بپرند، در کوه‌ها پنهان شوند و با دشمنان مبارزه کنند.
فرادید| پایگاه نشریه “سان” و روزنامه “دیلی‌میل” تصاویری از زنان ایرانی که برای تبدیل شدن به نینجاهای حرفه‌ای تمرین می‌کنند را منتشر کرد؛ این زنان تمرینات نظامی سخت و حرفه‌ای را با سلاح‌های مرگبار انجام می‌دهند.
در مطلب منتشر شده این رسانه ها امده است زنان نینجای ایرانی در حالیکه پوشش کامل اسلامی دارند در ۲۵ مایلی ( ۴۰ کیلومتری) تهران آموزش های لازم را برای مقابله با دشمنان می بینند.
بنا به این گزارش باشگاهی که این نینجاکاران در آن آموزش می‌بینند در سال ۱۹۸۹ (۱۳۶۷ شمسی) تأسیس شد و در ۲۵ مایلی تهران در “قلعه جوقین” واقع شده است. این باشگاه ۴ هزار کارآموز زن دارد که در آینده به نینجاکارهای حرفه‌ای تبدیل می‌شوند. آنها یاد می‌گیرند از دیوارها بالا بروند و پایین بپرند، در کوه‌ها پنهان شوند و با دشمنان مبارزه کنند.
دانشجویان مدرسه نظامی زنان در طول تمرین های خود مبارزه با شمشیر، نیزه ، تیراندازی با کمان و … را یاد می گیرند.
به عقیده یکی از مربیان هنر رزمی «نینجوتسو» در ایران، این هنر به دلیل حفظ تعادل میان ذهن و بدن انسان برای زنان مناسب است. در ایران خدمت سربازی برای مردان از ۱۸ سالگی اجباری می‌شود؛ اما زنان از خدمت اجباری معافند. به همین دلیل وجود مراکزی برای آموزش نینجاهای زن مفید خواهد بود.
این مربی می‌گوید: «مهمترین درس‌ها در هنر نینجوتسو احترام و فروتنی هستند». این زنان ابتدا می‌آموزند به خود و موجودیتشان و سپس به ورزش نینجوتسو احترام بگذارند. کارآموزان یاد می‌گیرند از سلاح هایی مانند کمان، شمشیر، نانچیکو و شوریکن استفاده کنند.
تپه جوقین از جمله آثار باستانی دوران ساسانی در شهریار است. قلعه ای عظیم که با همه عوامل ویرانگر مقابله کرده و با عظمت و شکوه دیرینش استوار مانده است. تپه و قلعه جوقین در۱۰ کیلومتری جنوب غرب شهریار در شهر وحیدیه واقع شده است. تپه جوقین یکی از مهمترین و بزرگترین بناهای خشتی منطقه است که برج و باروهای آن و مصالح و خشت های استفاده شده در آن آثار معماری پیش از اسلام را نشان می دهد. سفالینه های کشف شده در تپه جوقین نیز نظر به اینکه هیچکدام از آنها دارای لعاب نمی باشد حائز اهمیت دیرین شناسانه است.
